Ήταν δύσκολη η  σκακιστική σκέψη στους περισσότερους

και γι’ αυτό δεν καταλάβαιναν πώς ήταν τόσο φυσιολογική

για εκείνον από την αρχή.

Δεν μπορούσαν ν’ αντιληφθούν ότι ήταν πιο παλιός

και από αυτήν λόγω ανάγκης.

Έτσι η ανθρωπιά του την είχε ζήσει από τότε

που είχε γεννηθεί στην Ευρώπη.

Είχαν την εντύπωση ότι ήταν από αλλού.

Αλλά το ίδιο ήταν και για το σκάκι.

Και γι’ αυτόν τον λόγο υπήρχε

και αυτό το ψυχικό κράμα.

Δεν έπαιζε σκάκι, το ζούσε.

Κάθε κομμάτι και κάθε πιόνι

ήταν άνθρωποί του και πάντα τους πρόσεχε

σε κάθε αντιπαράθεση

και συνέβαινε το ίδιο με τις πέτρες του go

ακόμα κι αν είχε έρθει από πολύ πιο μακριά

όχι μόνο χωρικά αλλά και χρονικά.

Ήταν δύσκολο να το φανταστεί κανείς

αλλά ήταν όχι μόνο η πραγματικότητα

αλλά και τα θεμέλιά του.

Άλλοι έπρεπε να πάρουν πολλά πράγματα

για να προσποιηθούν ότι έκαναν αυτά

που έκανε η φυσική του νοημοσύνη.