Η επιστροφή στο κάστρο

του θύμισε την πρώτη επαφή

με μια εταιρία υψηλής νοημοσύνης.

Ενώ ήταν η πρώτη φορά

που έμπαινε σε αυτόν τον χώρο

ήταν σαν να ήταν πάντα εκεί.

Κι όταν άρχισε να μιλά

κάποιος του εξήγησε ότι η ύπαρξή του

αποτελούσε ύβρη για τη νοημοσύνη του

κι ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει

για να μη δυσκολεύει τη ζωή των άλλων

που ήταν περήφανοι να βρίσκονται

πάνω από τον μέσο όρο

και δεν ήθελαν να συναντήσουν

καμία κορυφή στη ζωή τους.

Ο καθένας είχε τη ζωούλα του

και το έπαιζε ειδικός του τομέα του

έχοντας πιστέψει ότι είχε και κάποιο ταλέντο.

Κι όλα αυτά δεν είχαν πια νόημα

όταν συναντούσαν ένα ον της Ανθρωπότητας

που δεν ήταν φτιαγμένο για να συγκριθεί

αλλά για να παράγει ένα έργο

που ήταν αναγκαίο για την εξέλιξη.

Έτσι έγινε και στο κάστρο.