Το θέμα ήταν η αφύπνιση.
Και δεν μπορούσαν να το κάνουν όλοι.
Δεν άντεχαν όλες οι υπάρξεις
το δώρο της ζωής.
Δεν ήθελαν να αλλάξουν τις συνήθειές τους
ακόμα κι αν δεν είχαν νόημα
διότι αυτό τους έφτανε και περίσσευε.
Αποτελούσαν σπατάλη χρόνου
και έπρεπε να τις αφήσει στη θέση τους.
Έτσι συνέχιζε με τους άλλους
που ήταν έτοιμοι να κάνουν
την υπέρβαση της ζωής.
Δεν υπήρχε συμβιβασμός
διότι η ουσία ήταν μία.
Ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση
για την αρμονία
πέραν της ισορροπίας.
Η ισορροπία της κοινωνίας ήταν η Σταύρωση.
Ενώ η αρμονία ήταν η Ανάσταση.
Η Σταύρωση είχε γίνει από την κοινωνία
ενώ ήταν ανίκανη για το θαύμα της Ανάστασης.
Μόνο η Ανθρωπότητα μπορούσε να το θελήσει
επειδή ήταν στη σκέψη της.
Και γι’ αυτό είχε γίνει το θαύμα.