Δεν υπήρχε όριο στο έργο.

Ούτε στον χώρο ούτε στον χρόνο.

Δεν υπήρχε επιλογή

ήταν για όλους χωρίς εξαίρεση.

Αυτό δεν σήμαινε ότι γινόταν όπου να ‘ναι.

Αυτό δεν σήμαινε ότι γινόταν με όποιον να ‘ναι.

Ήταν βάρβαρο να επιβάλλει σε αθώους

να γίνουν αγωνιστές.

Η ουσία ήταν να είναι προστατευμένοι

από τους Δίκαιους διότι ήταν κι αυτοί της Ανθρωπότητας.

Ασταμάτητα παρήγε το έργο

με όσους μπορούσαν

μετά τη μεταμόρφωσή τους

κι άφηνε τους άλλους ήσυχους.

Δεν τους πήγαινε ποτέ στο μέτωπο.

Δεν ήταν η θέση τους.

Δεν ήταν ότι δεν τους είχε ανάγκη

αλλά έπρεπε να ζήσουν

χάρη στην προστασία του κάστρου του φωτός.

Έτσι όσοι τον πλησίαζαν

όταν έβλεπε ότι δεν είχαν

τις κατάλληλες αντοχές,

τους κρατούσε μαζί του

αλλά δεν τους ζητούσε τίποτα

για το μέτωπο.