Tabula rasa.

Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί το νόημα

που θα είχε το ύψος ενός τραπεζιού

πριν καθίσει στην καρέκλα;

Κι όμως είχε τη σημασία του

ακόμα και αν ο δείπνος

δεν ήταν μυστικός.

Όσοι το ήξεραν, καταλάβαιναν

πόσο μεγάλη σημασία έδινε στο κοινό γεύμα.

Οι άλλοι όμως σπαταλούσαν

κι αυτήν τη στιγμή

για να πουν τα δικά τους

χωρίς να ακούσουν τον λόγο

επειδή ήταν δεδομένος.

Δεν ήξεραν όμως πόσο σπάνιο

θα ήταν να το ξαναζήσουν

αφού γι’ αυτόν δεν είχε νόημα

να επαναληφθεί

εκτός αν υπήρχε ανάγκη.

Η υπέρβαση ήταν να πλάσεις το καινούργιο

ακόμα κι αν οι δικοί σου

δεν μπορούσαν να καταλάβουν τη βαθύτητά του.

Και τότε συνέχιζε να τους προστατεύει

γιατί ποτέ δεν είχε ξεχάσει το παρελθόν.