Πάντα στο μέτωπο όπου και να ήταν,
αυτός ήταν ο ρόλος του.
Δεν περίμενε από κανέναν τίποτα
γιατί κανείς άλλος δεν θα έκανε αυτήν τη θυσία
που ήταν πολλαπλό θαύμα για την Ανθρωπότητα.
Τα βαρίδια ήταν καρφιά,
η σπατάλη χρόνου, αγκάθια
τα κολλήματα, φτύσιμο
αλλά δεν άλλαζαν απολύτως τίποτα.
Η δουλειά έπρεπε να γίνει
ακόμα και γι’ αυτούς.
Διότι δεν υπήρχε εγκατάλειψη του αγώνα.
Οι ψυχοπολεμιστές δεν γονάτιζαν ποτέ.
Αντιθέτως οι αντίξοες συνθήκες
ενεργοποιούσαν όλες τις δυνάμεις τους.
Και το βάρος ενός σταυρού
δεν ήταν τίποτα
όταν σε είχαν σταυρώσει πάνω του.
Δεν αφορούσε το σώμα,
το πνεύμα αποφάσιζε για τη συνέχεια.
Και μόνο αυτό είχε στο μυαλό του
γιατί ήξερε ότι ακόμα και μόνος
θα συνέχιζε.
Δεν φοβόταν τους νεκρούς
τούς είχε πάντα μέσα του
από την αρχή.