82837 - Πέραν της ψυχικής οδύνης
Ν. Λυγερός
Όλοι οι άνθρωποι υπέφεραν.
Εκείνος ποτέ.
Δεν είχε την πολυτέλεια.
Δεν υπήρχε στα επείγοντα
με τα οποία ασχολιόταν.
Ποτέ δεν πρόσεχαν πώς του παρουσίαζαν
αυτά που του ζητούσαν.
Δεν τον άφηναν ούτε να θρηνήσει,
ο πόνος ο δικός τους
ήταν ο μόνος που είχε σημασία.
Άλλωστε ακόμα και την ώρα που βοηθούσε
μπορούσαν να τον προδώσουν,
αλλά δεν είχε σημασία,
πάντα προστάτευε τους πιο αθώους
ακόμα κι αν έπρεπε ν’ αφήσει τη βαρβαρότητα
να τον πληγώσει.
Αφού δεν τον σκότωνε
γινόταν ακόμα πιο δυνατός.
Κι αν συγχωρούσε
δεν σήμαινε ότι ξεχνούσε.
Ήταν ζωντανή μνήμη του μέλλοντος
και πάντα έβρισκε ένα θετικό στοιχείο
ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι,
στην πιο μεγάλη σαβούρα.
Διότι ήταν ψυχοδότης.