Πολλοί πίστευαν ότι ένας τρόπος να είναι

υπέρ των αξιών ήταν να είναι κατά των αρχών.

Μόνο που ξόδευαν τόσο χρόνο

πάνω σε αυτόν τον στόχο

που στο τέλος τον σπαταλούσαν

κι αυτό τους έφερνε μόνο κούραση

αφού δεν υπήρχε ούτε δικαίωση.

Και ποτέ δεν σκέφτονταν

πώς να παλέψουν υπέρ του καλού και μόνο.

Διότι ακόμα κι αν είχε εξαφανιστεί

κάθε κακό από τη Γη

αυτό δεν θα σήμαινε ότι υπάρχει απλώς το καλό.

Θα ήταν μόνο η κυριαρχία του ουδέτερου.

Και αυτό δεν επαρκούσε.

Μάλιστα ήταν γραμμένο και σε ιερά κείμενα.

Αν δεν έκανες το καλό, ήταν ήδη κακό.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν άφηνε κανέναν πίσω

ακόμα κι αυτούς που δεν άξιζαν

κατά τα λεγόμενα των άλλων.

Διότι τελικά έβλεπαν κι αυτοί

ότι αυτή η αξία ήταν υπαρκτή.

Εκείνος έκανε τη διαφορά που έκανε τη διαφορά.

Γι’ αυτό έσωζε και τις χαμένες ψυχές

αλλά ποτέ τη βαρβαρότητα

που χτυπούσε τους αθώους.