Το βλέμμα του είχε καρφωθεί
πάνω στη ζωντανή εικόνα
που είχε μέσα της την ίδια την πράξη.
Έβλεπε κάθε κίνηση
που ήταν δώρο απόλυτης εμπιστοσύνης
αφού προερχόταν από πηγαία αγάπη.
Δεν υπήρχε τίποτα το αρνητικό,
κανένα εμπόδιο ούτε ενδοιασμός.
Ήταν μια γνήσια προσφορά,
ένα ψυχικό κράμα σε δράση
που ζούσε κάθε στιγμή
σαν να έπινε το φως της ουσίας
και να ξεχείλιζε από χαρά
λόγω της αλήθειας
που δεν κρατιόταν
αφού ζούσε μέσα στο έργο
χάρη στην Αγάπη της Ανθρωπότητας.
Κάθε σημείο της ήταν χρυσό
κι ήταν έτοιμο να τον υποδεχθεί,
όπως του είχε δοθεί από την αρχή.
Έβλεπε όχι μόνο το τέλος
αλλά και το μετά
για να ζήσει το μαζί
της αρμονίας.