Το τοπικό δεν ήταν πάντα ο περιορισμός του ολικού

κι έπρεπε να αποφευχθεί πάση θυσία ο εκφυλισμός.

Το ψηφιδωτό δεν ήταν απλώς ένα σύνολο ψηφίδων.

Η δομή του ακολουθούσε ένα πνεύμα.

Κι αυτό το πνεύμα ήταν η μεγάλη εικόνα.

Το νέο φίλτρο έπρεπε να λειτουργήσει

λόγω του αρχικού θαύματος μόνο

και δεν θα ήταν ένα κόσκινο.

Το έργο ήταν πάντα ελεύθερο

κι η συμμετοχή σε αυτό πάντα κατά βούληση

για να γίνει η αναγκαία επέκταση πρώτα

που θα άντεχε και τη γενίκευση.

Δεν θα είχε ποτέ φίλους

και δεν ήταν ο ρόλος του.

Δεν είχε καμία πολυτέλεια.

Ήταν μόνο αυτός που ήταν

χωρίς να έχει τίποτα

αφού ήταν ακτήμων.

Ο φυσικός του χώρος ήταν η Ψυχότητα.

Ήταν ευγενής των ψυχών.

Δεν θα είχε κληρονομιά, μόνο διαθήκη

διότι ήταν φτιαγμένος μόνο για την Ανθρωπότητα.

Καμία οικογένεια δεν θα άντεχε τον ρόλο του

ούτε η δική του.