Το καινό βιβλίο είχε μία ιπποτική προστασία.

Το δέρμα του δεν ήταν μόνο εξώφυλλο

αλλά κι ασπίδα.

Γι’ αυτό υπήρχαν και οι πέτρες

που έδιναν το χρώμα τους

για να ζήσει όλη η φύση.

Όσο για τα φύλλα ήταν φτιαγμένα

για ν’ αντέξουν το μελάνι της γραφής.

Δεν ήταν πολύτιμο από μόνο του

αλλά για όσα θα προστάτευε

για να υπάρχει το σημείο αναφοράς

αφού ήταν γεμάτο πράξεις

που άλλαζαν τα πάντα.

Δεν ήταν όμως μόνο μία περιγραφή

αλλά ένας τρόπος σκέψης

που συνομιλούσε με τους πιστούς.

Ήταν εργαλείο Διδασκαλίας.

Δεν ήταν όμως η ύλη

αλλά η ενέργεια που έδινε στον καθένα

που ήθελε να μάθει

και να βοηθήσει

για να εξελιχθεί

και να αξιοποιήσει το φως

που του έδινε χωρίς περιορισμό.