Δεν υπήρχε καμία οικειότητα

διότι παραδόξως τα έδινε όλα

κι αν έμοιαζε με όλους

κανείς δεν του έμοιαζε.

Αυτή η διαφορά προκαλούσε ένα νοητικό σοκ

σε όλους όσους ήθελαν να κάνουν

έστω και μία σύγκριση.

Διότι εκ φύσης ήταν μόνο φύση

και τίποτα το πρόσθετο

εκτός από το γεγονός ότι ήταν διπλή.

Κι αν πολλοί έβλεπαν μόνο τη μία

δεν σήμαινε ότι δεν υπήρχαν άλλοι

που αντιλαμβάνονταν εξ αρχής

και τις δύο

διότι είχαν μέσα τους

την πηγαία αγάπη

που δεν περίμενε καμία εξήγηση

για αυτό το ζωντανό θαύμα

που δεν σταματούσε

επειδή έπρεπε να παράγει ένα έργο

για όλη την Ανθρωπότητα

ακόμα κι αν φαινόταν εντελώς αδιανόητο.

Αλλά είχαν ξεχάσει ότι ήταν

κι ο ίδιος αδιανόητος.