Με τη βαθύτητα έβλεπε
και τις άλλες ψυχές.
Όχι μόνο εκείνες των ζωντανών.
Είχε μέσα του κι εκείνες των νεκρών
αλλά και των αγέννητων
που δεν είχαν ανακαλύψει
την ομορφιά του κόσμου της ζωής.
Τις είχε όλες μέσα του
όχι μόνο όταν ήρθε
αλλά από την αρχή
για να έρθει μαζί τους.
Έτσι και στα κοιμητήρια
τις ένιωθε
και δεν ήθελε να τις πληγώνουν
ακόμα περισσότερο οι βάρβαροι.
Γι’ αυτό πήγαινε με τους δικούς του
ακόμα και στα κατεχόμενα
όχι για τους τάφους
αλλά για τις ψυχές τους.
Διότι ο ψυχοπόλεμος συνεχιζόταν
και μετά τον θάνατο.
Ήταν λοιπόν το πρέπον
που έδειχνε στους δικούς του
για να ξέρουν από τον ίδιο
την ουσία του φωτός.