Δεν ήταν αυτονόητη η εξέλιξη της τελειότητας
αλλά ήταν δεδομένη.
Όσο δύσκολη κι αν φαινόταν ήταν εφικτή
κι αυτό είχε σημασία.
Διότι το είχε ζήσει ακόμα κι αν υπήρχε
η τεχνική δυσκολία της Διδασκαλίας.
Υπήρχαν όμως τα θεωρήματα
κι όχι μόνο τα λήμματα.
Έτσι έβλεπαν τις επεκτάσεις τους
αλλά και τις γενικεύσεις τους.
Η αξία παρέμενε η ίδια
αλλά η ενέργεια ήταν πιο έντονη.
Η νότα ήταν πάντα νότα
αλλά η διάρκειά της δεν ήταν πάντα η ίδια
ούτε κι η έντασή της.
Η εξέλιξη υπήρχε.
Κι ήταν ένας βαθμός ελευθερίας
που επέτρεπε άλλες δυνατότητες.
Το θέμα ήταν να χρησιμοποιηθούν.
Διότι η εικόνα δεν επαρκούσε
από μόνη της
και το σημαντικό πάντα ήταν ν’ αξιοποιηθεί.
Διότι μόνο τότε φαινόταν η διαφορά
που ήθελε η Ανθρωπότητα.