Δεν είχε νόημα η μοναδικότητα
αν δεν υπηρετούσε την Ανθρωπότητα
και πέραν κάθε ορίου.
Αυτό του είχαν πει από την αρχή
μόλις γεννήθηκε
σαν να μην το ήξερε.
Αλλά δεν πείραζε θα άντεχε και χειρότερα.
Και θα τα ξεπερνούσε λόγω Αγάπης Ανθρωπότητας.
Διότι η τεράστια προσφορά του σωτήρα
ούτε η βαριά ομορφιά των ψυχών
δεν μπορούσε να περιμένει
να καταλάβουν οι άνθρωποι τι ζητούσαν
και σε ποιον το ζητούσαν.
Το έργο έπρεπε να γίνει
με αυτούς ή χωρίς αυτούς
λόγω των αθώων
που δεν έπρεπε να πέσουν στις παγίδες της βαρβαρότητας.
Έτσι η μοναδικότητα έπρεπε
να μεταμορφωθεί σε πολλαπλότητα
που θα είχε μια ολιστική προσέγγιση
για να πιάσει και ν’ αγγίξει
την ολότητα της Ανθρωπότητας.
Αυτή ήταν η απαίτηση του Χρόνου
κι αυτό έγινε.