Έμοιαζε με όνειρο η νέα ζωή των ψυχών

αλλά δεν ήταν αφού έβλεπαν πια την πραγματικότητα

και μάλιστα με τρόπο ελεύθερο.

Το όνειρο ήταν η προηγούμενη φάση

όπου ήταν σκλαβωμένες μέσα στα σώματα

όταν είχαν πέσει στην παγίδα της ύλης.

Και τώρα που τις είχε απελευθερώσει

αντιλαμβάνονταν πόσο φωτεινός ήταν ο κόσμος του.

Διότι τόσα χρόνια ζούσαν μόνο μέσα στον δικό τους,

δηλαδή έγκλειστες μέσα στα σώματά τους.

Σαν να ήταν μέσα σ’ ένα άγαλμα ελευθερίας

χωρίς να ξέρουν τίποτα για το βιβλίο

που κρατούσε και για το φως που σήκωνε

για να φωτίσει τον κόσμο.

Ενώ τώρα έβλεπαν ξεκάθαρα

τη δύναμη του φωτός του κάστρου

χωρίς πια κανένα εμπόδιο.

Έβλεπαν τη σφραγίδα του

πάνω στον άρτο

κι ένιωθαν την ανακούφιση

στα βάθη της ψυχής τους

γιατί ήξεραν πια

πώς έβλεπε τον κόσμο

με το φως του.