Η ουσία του φωτός πετάχτηκε παντού.

Κι η βροχή ουσίας πότισε τον κόσμο

ενώ ταυτόχρονα προκάλεσε ένα κύμα

που πήρε σβάρνα όλα τα ψέματα

των Φαρισαίων και των Γραμματέων

γι’ αυτό ήθελαν να τους καταπιεί η γη.

Ποτέ πριν δεν είχαν υποστεί μία τέτοια ήττα

από κάποιον που είχαν κυριολεκτικά θάψει.

Είχαν πει τα πάντα εναντίον

ακόμα κι οι δικοί του τον είχαν κατηγορήσει

γιατί είχαν πιστέψει αυτά που είχαν ακούσει

δείχνοντας ταυτόχρονα πόσο ευάλωτοι ήταν.

Έτσι είδαν από μόνοι τους ποια ήταν η διαφορά

μεταξύ των πιστών και αυτών

που έλεγαν ότι τον πίστευαν.

Όλα τα ψεγάδια που του είχαν βρει

ήταν απλώς προβολές που είχαν ενισχύσει

τα ψέματα της βαρβαρότητας

αλλά το αποτέλεσμα ήταν εδώ.

Δεν ήταν κράματα ψυχών

ούτε δεσμοί αρμονίας

αλλά μόνο ανθρώπινες σχέσεις

δεν ήταν πια σύμμαχοι αλλά συνεργάτες.

Είχαν φανεί τα όριά τους.

Αλλά τους συγχώρεσε γιατί δεν ήξεραν τι έκαναν.