Όλοι νόμιζαν ότι ήξεραν τις βάσεις της θρησκείας τους γιατί ποτέ δεν απαντούσαν σε ερωτήματα που είχαν βαθύτητα περί πίστης. Διότι δεν κατανοούσαν το μέγεθος της ενέργειας και της δράσης του φωτός. Θεωρούσαν ότι όλα είχαν την πηγή τους στον δικό τους τόπο. Μιλούσαν για πίστη αλλά εννοούσαν τη θρησκεία της γειτονιάς που δεν είχε καμία εμβέλεια. Ήταν υποχρεωμένοι να λειτουργούν σε ένα πλαίσιο που έλεγαν ότι είναι ιδανικό ενώ στην ουσία ήταν πλασματικό. Έβριζαν τις άλλες θρησκείες υποστηρίζοντας ότι μόνο η δική τους ήταν πίστη ενώ κι αυτή ήταν απλώς η συνέχεια μιας άλλης. Ξεχνούσαν ακόμα και την ετυμολογία των ονομάτων για να μην παρενοχληθούν από την ξένη προέλευσή τους. Όλα ήταν άνευ ουσίας γι’ αυτό είναι σίγουροι ότι πιστεύουν το ορθό ενώ δεν υπήρχε τίποτα το θεμελιακό. Κι αυτό φαινόταν μόλις κάποιος έξυνε την επιφάνεια και έβλεπε το κενό αυτής της τεχνητής θρησκείας που είχε πλαστεί για να εγκλωβίσει τους ανθρώπους κι όχι για να τους απελευθερώσει από τα δεινά της ύπαρξης για να μάθουν επιτέλους να ζουν ελεύθεροι. Αυτές οι ψυχές είχαν βασανιστεί και δεν ήξεραν ότι ζούσαν σε ένα πλαστό πλαίσιο λόγω της παραπλάνησης διότι ποτέ δεν είχαν μελετήσει σε βάθος τα αληθινά κείμενα του φωτός που ήταν ιερά για την Ανθρωπότητα.