Το άκουσμα της φωνής είναι ενδεικτικό
όταν ο άλλος προσπαθεί να σου μάθει κάτι
χωρίς όμως να σε φοβερίσει ούτε να σε τιμωρήσει.
Και χάρη σε αυτό ξέρεις ότι παρακολουθείς
τη διαδικασία της Διδασκαλίας
που δεν βιάζεται επειδή δεν σπαταλά χρόνο.
Αυτό καταλαβαίνουν οι μικροί άνθρωποι
κι γι’ αυτό σ’ εμπιστεύονται αυθόρμητα
ενώ δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια εξήγηση.
Μάλιστα το ίδιο νιώθουν και τα σκυλιά
παρόλο που δεν ανήκεις στη σχολή του κυνισμού.
Είναι το ίδιο άκουσμα που θα δεις
και στο τομέα της μουσικής
όπου κάθε κίνηση έχει το νόημά της
αλλά πρέπει να έχει και την ανθρωπιά της.
Έτσι ποτέ δεν πιάνεις τα δάκτυλα απότομα
αλλά πάντα με τρόπο τρυφερό
για να μην μεταφέρεις δύναμη
πάνω στην Μαθήτρια και το όργανό της.
Το άκουσμα είναι απαλό
και το άγγιγμα τρυφερό
διότι η όλη διαδικασία
πρέπει να είναι ανθρώπινη
αν θέλεις πραγματικά
να ζεις μέσα στην Ανθρωπότητα.