Όσο απίστευτο κι αν ήταν το καλό
του Ιησού Χριστού
κι η Μαρία Μαγδαληνή ήθελε
να το δείξει στον καθένα,
στον κάθε άνθρωπο,
για να πιστέψει στο θαύμα του καλού.
Διότι αυτό που ήταν δεδομένο για αυτήν,
δεν ήταν βέβαια αυτονόητο
για τους άλλους
διότι ξεπερνούσε τη φαντασία τους
και δεν ήξεραν πώς ν’ αποδεχθούν
αυτήν την τεράστια προσφορά
που δεν χωρούσε στο πλαίσιο
που είχε καθορίσει
η κοινωνία τους
και βέβαια οι προηγούμενες θρησκείες.
Δεν αντιλαμβανόντουσαν
ότι η άρνηση της ύπαρξης
του θαύματος του καλού
ήταν πράξη βαρβαρότητας.
Αυτό έβλεπε
όταν υπήρχε έλλειψη σεβασμού
από όσους ζητούσαν να κάνει
ό,τι θεωρούσαν σημαντικό
ακόμα κι αν ήταν απαράδεκτο.