Όλοι άκουγαν όσα έλεγε.
Αυτή άκουγε και τη σιωπή του.
Το φως δεν είχε ανάγκη από λόγια.
Κι όταν οι άλλοι δεν ήξεραν
τι είχε σκεφτεί
μιλούσε για το φως του.
Δεν είχε κρύψει τίποτα.
Όλοι κοιτούσαν αυτά που έκανε
αλλά μόνο οι πιστοί τα έβλεπαν.
Και γι’ αυτό από την αρχή
κρατούσε ό,τι είχε αγγίξει το φως.
Κι η μνήμη της
του ήταν αφιερωμένη.
Οι πράξεις της είχαν πάντα
ως πηγή τη διάδοση του φωτός του.
Το σώμα της ζούσε
χάρη στην ψυχή της
κι η ψυχή της ζούσε
χάρη στο φως του.
Δεν εμφανίστηκε
ήταν μέσα της
και γι’ αυτό τον αναγνώρισε
διότι τον γνώριζε ήδη.
Έτσι ξεπέρασε το σκοτάδι, τον πόθο, την
άγνοια, τη ζήλεια, τα δεσμά, τη μέθη και
την πονηριά για να δει την αρμονία
και την τελειότητα χάρη στο φως.