Οι μονάδες του Leibniz
οι πιο απλές
έχουν τελειότητα κι αυτάρκεια
αλλά για να τις ονομάσει ψυχές
χρειάζονται αντίληψη και όρεξη,
δηλαδή συνείδηση και θέληση.
Αυτή θα ήταν μια επιλογή
αλλά ο Leibniz αποφάσισε
να έχουν και συναίσθημα
που είναι ανώτερο
από την απλή αντίληψη.
Έτσι για τον Leibniz
οι ψυχές έχουν αντίληψη
αλλά και μνημοσύνη
που τη συνοδεύει.
Αυτή η μνημοσύνη επιτρέπει
την απορρόφηση δεδομένων
και μιας συνέχειας γεγονότων
χωρίς να είναι
πραγματική νοημοσύνη.
Όσο για τον βαθμό τελειότητας
ο Leibniz τον συνδέει άμεσα
με τη σχέση που έχουν
με το θεϊκό στοιχείο
που δημιουργεί τη διαφορά.