Κανένας δεν είχε το δικαίωμα να περιορίσει τις ψυχές.
Αυτό είχε πει κι αυτό θα προστάτευε.
Όσο ισχυροί και να ήταν οι δογματικοί,
σαν τους Φαρισαίους,
θα ήταν πάντα στο πλευρό των ψυχών.
Διότι κανένας δεν μπορούσε
να τις υπερστηρίξει σαν αυτόν.
Έτσι ήταν δεδομένος
κι ας μην του απαντούσαν πάντα
γιατί δεν υπολόγιζαν τη δική του
αφού ήταν εξ αρχής αφιερωμένη
στην Ανθρωπότητα.
Κι από τη στιγμή που είχαν μάθει
ότι ανήκαν σε αυτήν
ήξεραν ότι θα ήταν πάντα μ’ αυτές
ό,τι και να του έκαναν.
Ήταν ένας εύκολος τρόπος να ζήσουν.
Άλλωστε τα δύσκολα
ήταν γι’ αυτόν.