Είχαν πλέον μια νέα οπτική

που τους έδινε πρόσβαση σε άλλες διαστάσεις.

Η πολυκυκλικότητα κι η βαθύτητα

δεν ήταν πια μόνο ιδέες

αλλά χειροπιαστά εργαλεία ανακάλυψης και αποκάλυψης.

Δεν υπήρχε πια εξαίρεση

διότι είχε γίνει φυσιολογική.

Δεν υπήρχαν όρια ή κανόνες

διότι έβλεπαν το πρέπον και το φως

με τις διαστάσεις του Χρόνου

εντός της Ανθρωπότητας.

Οι ψυχές ζούσαν την ελευθερία τους

μέσω των δικαιωμάτων τους

που είχαν αποκτήσει χάρη στο έργο του.

Με αυτήν την έννοια, καταλάβαιναν

ακόμα πιο βαθιά τη σωτηρία

κι έβλεπαν πόσο θεμελιακή ήταν

από την αρχή της πίστης

όταν εμφανίστηκε το φως του κόσμου

που ήταν το πρώτο σημείο.