Μαρία: Αφού θα παίξουμε μαζί….

Λάζαρος: Ναι;

Μαρία: Μήπως πρέπει να κάνουμε μια πρόβα;

Λάζαρος: Βέβαια, δεν γίνεται αλλιώς.

Μαρία: Δεν είναι ότι το έχω ανάγκη αλλά αφού το θέλετε κι επιμένετε…

Λάζαρος: ξαφνιασμένος: Επιμένω!

Μαρία: Ε τότε θα κάνω ό,τι θέλετε…

Λάζαρος: Τέλεια!

Μαρία: Αρκεί να το θέλω βέβαια… Ξέρετε…

Λάζαρος: Το κατάλαβα…

Μαρία: πονηρά: Τι καταλάβατε;

Λάζαρος: Δεν βρήκατε πιανίστα…

Μαρία: Αχ, μου το χτυπάτε λες και φταίω εγώ…

Λάζαρος: Σίγουρα αυτός θα φταίει αφού είστε τόσο…

Μαρία: Ναι… Πείτε, πείτε μου…

Λάζαρος: προσπαθεί να βρει τη λέξη Τόσο… Τόσο… Δηλαδή…

Μαρία: Δεν θέλω ντροπές! Πείτε μου ελεύθερα!

Λάζαρος: Ελεύθερα;

Μαρία: Τον κοιτάζει έντονα … Ελεύθερα!

Λάζαρος: Τόσο άνετη…

Μαρία: ξαφνιασμένη. Άνετη; Άνετη… Πού τη βρήκατε την άνεση;

Λάζαρος: Δεν ζητάτε πάντα αυτό που θέλετε;

Μαρία: Βέβαια!

Λάζαρος: Δεν παίρνετε πάντα αυτό που θέλετε;

Μαρία: Όχι πάντα… Αλλά κάτι παίρνω!

Λάζαρος: Είστε άνετη λοιπόν!

Μαρία: Μήπως υπονοείτε κάτι;

Λάζαρος: Εγώ; Τίποτα!

Μαρία: ξελαφρωμένη: Χαίρομαι!… Νόμιζα ότι λέγατε ότι κατά κάποιο τρόπο βέβαια σας καταπατώ…

Λάζαρος: Αστειεύεστε… Πού να τολμήσω τέτοια σκέψη!

Μαρία: Δεν είστε τολμηρός;

Λάζαρος: Είμαι ακορντεονίστας…

Μαρία: Και τι σημαίνει αυτό;

Λάζαρος: Δεν είμαι πιανίστας…

Μαρία: Αυτό το καταλάβαμε…

Λάζαρος: Τα είπαμε όλα λοιπόν…

Μαρία: Πρόβα τελικά θα κάνουμε;

Λάζαρος: Αφού ξέρετε, επιμένω…

Μαρία: Έχετε δίκιο, παραλίγο να το ξεχάσω.

Λάζαρος: Για να ζεσταθείτε θα σας παίξω λιγάκι…

Ο άντρας παίζει ακορντεόν …

Μαρία: Σαν να λέει καίγομαι Ζεσταίνομαι!