Πέραν των προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία, αυτό που έχει σημασία είναι να αναπτύξουμε νέες στρατηγικές συμμαχίες. Άρα αυτό που λέγαμε και σε προηγούμενες δηλώσεις είναι το εξής. Αντί να στεκόμαστε συνεχώς στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με την Τουρκία, είναι καλό να αναπτύξουμε νέες σχέσεις και να κάνουμε πιο βαθιές αυτές που υπάρχουν. Ένα καλό παράδειγμα είναι αυτό που κάνουμε με την Αίγυπτο και με το Ισραήλ. Πρόσφατα λοιπόν είχαμε μια συνάντηση των Υπουργείων Άμυνας της Ελλάδος και του Ισραήλ και είδαμε ότι όντως πάμε προς αυτή την κατεύθυνση, διότι μιλάμε επιτέλους για μία αμυντική – βιομηχανική , αν θέλετε, συνεργασία, σ’ αυτό το πλαίσιο υπάρχει όντως ένα κοινό όφελος για τις δύο χώρες, ξέρουμε ήδη πώς παίζει το Ισραήλ με την Κύπρο, ξέρουμε πώς η Ελλάδα παίζει με την Κύπρο και κατά συνέπεια αυτός ο άξονας είναι στρατηγικός. Αν μπορούμε λοιπόν να τον ενισχύσουμε στρατηγικά, στρατιωτικά και ενεργειακά, είναι πάρα πολύ σημαντικό και αυτό πρέπει να το κάνουμε χωρίς να σκεφτόμαστε τι θα πει πάλι η Τουρκία  ή τι δεν θα πει. Αυτό που έχει σημασία είναι να προχωράμε βαθύτερα σ’ αυτές τις σχέσεις για να μην έχουμε πια μόνο σχέσεις αλλά και δεσμούς.  Αυτή η λέξη σημαίνει ότι είναι μια σχέση είναι διαχρονική, μία σχέση που βασίζεται σε μια κοινή αντίληψη των πραγμάτων και βλέπουμε όλο και περισσότερο και με την Αίγυπτο και με το Ισραήλ ότι όντως και μάλιστα μέσω της Κύπρου μπορούμε να κάνουμε πράγματα μαζί τα οποία να είναι αποτελεσματικά και να μην είναι εξαρτώμενα από άλλες σχέσεις. Άρα συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι μία στρατηγική σχέση που μπορεί να γίνει ακόμα κι ένας δεσμός χωρίς να έχει δεσμά, είναι αυτό που απελευθερώνει την Ελλάδα από τα προβλήματα που έχει με άλλες χώρες και ειδικά με την Τουρκία. Γιατί πολύ απλά στην Ανατολική Μεσόγειο παίζουμε πολύ περισσότερο με το Ισραήλ και με την Αίγυπτο, πέραν βέβαια της Κύπρου, παίζουμε τώρα βέβαια και με τη Λιβύη κι αυτό έχει σημασία γιατί η οριοθέτηση και η εν δυνάμει οριοθέτηση της ΑΟΖ μας επιτρέπει να έχουμε μια κοινή επαφή και να μπορούμε να παίξουμε μαζί, όχι μόνο σ’ ένα πλαίσιο συνεργασίας, αλλά σ’ ένα πλαίσιο συνέργειας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι επειδή η Ελλάδα,όπως και η Κύπρος, είναι στην Ευρωπαϊκή  Ένωση, επειδή η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, ακόμα και η Λιβύη, κοιτάζουν τα πράγματα διαφορετικά. Δεν είναι απλώς μία χώρα απομονωμένη η Ελλάδα, είναι μια χώρα που είναι σε δύο υπερδομές οι οποίες είναι πολύ σημαντικές για την περιοχή και είναι σημαντικές για την περιοχή και αντίστροφα. Τι εννοώ μ’ αυτό. Οι δύο υπερδομές θέλουν να παίζουν έναν ρόλο στη Μεσόγειο  και θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι το πιο αξιόπιστο μέλος και αυτό που έχει τις περισσότερες δυνατότητες στην περιοχή, επειδή λειτουργεί πάντοτε σε συνδυασμό με την Κύπρο, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Άρα δεν είναι απλώς μια διασύνδεση, δεν είναι απλώς ένα προγεφύρωμα, είναι μια στρατηγική, η οποία είναι υψηλή, η οποία μπορεί να γίνεται και να υποστηρίζεται έμπρακτα και αυτό μας επιτρέπει να δούμε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Δηλαδή το γεγονός ότι τώρα δεν μιλάμε μόνο για στρατιωτικές συμμαχίες αλλά και για βάθος με την έννοια της βιομηχανίας, αυτό σημαίνει ότι βλέπουμε το μέλλον μαζί, βλέπουμε ένα κοινό μέλλον, δεν έχουμε μόνο μία κοινή ιστορία, θέλουμε κι ένα κοινό μέλλον κι αυτό το κοινό μέλλον είναι αυτό που δυναμώνει την Ελλάδα, διότι όλοι βλέπουν ότι είναι πιο ισχυρή, όλοι βλέπουν ότι είναι πιο αξιόπιστη και αυτό μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε εντελώς διαφορετικά τα προβλήματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια εφαρμογή της πλάγιας σκέψης, εφόσον δεν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα μετωπικά, δεν λειτουργούμε σ’ ένα διπλωματικό πλαίσιο, κοιτάζουμε με μία πλάγια προσέγγιση, με μια πλάγια επίθεση, να λειτουργήσουμε με τους συμμάχους μας έτσι ώστε να δυναμώσουμε τις δυνάμεις της της Ελλάδος, τις δυνάμεις βέβαια και της Ευρωπαϊκής  Ένωσης  στην περιοχή και αυτό να γίνεται και ταυτόχρονα με το Ισραήλ και με την Αίγυπτο. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι μπορούμε να απελευθερωθούμε μαζί , διότι και οι δύο χώρες ενδιαφέρονται για την Ευρωπαϊκή Ένωση ενεργειακά, γιατί θεωρούν ότι μπορούν να παίξουν ενεργά και ενεργειακά μαζί της. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι όντως υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος, αλλά αυτό που δεν θέλουμε είναι η Ελλάδα να είναι απλώς το πέρασμα. Πρέπει να είμαστε κι εμείς πηγή έτσι ώστε να παράγουμε ένα έργο, το οποίο να έχει ενδιαφέρον και για τους μεν και για τους δε και να καταλαβαίνουν ότι αυτή η γεωστρατηγική θέση που έχουμε διαχρονικά, τώρα έρχεται να ενισχυθεί από τη γεωπολιτική και από την πολιτική μας θέληση, διότι θέλουμε να είμαστε μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο γιατί καταλαβαίνουμε ότι σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής, όταν βλέπουμε όλες τις ζώνες επαφής του Rimland με το Heartland, καταλαβαίνουμε  ότι όντως ξέρουμε πού είμαστε κι άμα το δούμε με αυτόν τον τρόπο, τότε μπορούμε να προστοιμαστούμε για μία πορεία η οποία είναι εντελώς διαφορετική, διότι είναι βαθύτερη, είναι πιο ανθεκτική και πιο αποτελεσματική.