Έχουμε ακούσει πολλά για το θέμα της κακοκαιρίας, για το θέμα της θεομηνίας, για τον Δανιήλ (Daniel), αυτό όμως που έχει σημασία για την Ελλάδα τώρα είναι η ανασυγκρότηση κι η αναδίπλωση. Όταν κάποιοι κατηγορούν οποιοδήποτε πολιτικό φορέα σε οποιοδήποτε επίπεδο, μιλάω για δήμο, περιφέρεια, κυβέρνηση, κράτος και τα λοιπά, όταν υπάρχουν καιρικές συνθήκες, δεν έχει μεγάλο νόημα και θεωρώ ότι είναι πιο πολύ ένα θέμα εκτόνωσης αλλά αυτό που είναι σημαντικό είναι τι κάνουμε μετά από αυτόν τον κύκλο. Άρα τελειώνοντας αυτήν την διαδικασία με την κακοκαιρία πρέπει τώρα να σκεφτούμε ότι χρειαζόμαστε όχι μόνο μια ανασυγκρότηση, όπως έλεγα αλλά και μια αναδίπλωση. Αυτό θα γίνει σίγουρα με εθνικούς πόρους αλλά αυτό που είναι ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συμβάλει σε αυτόν τον αγώνα και θα πρέπει να υπάρχουν διεκδικήσεις για να είμαστε πολύ ξεκάθαροι γιατί τα μεγέθη για τα οποία μιλάμε είναι τεράστια, όχι μόνο για την Ελλάδα, για οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, και κατά συνέπεια είναι λογικό να υπάρχει αυτό το αίτημα. Άρα θα πρέπει να το διαχειριστούμε σοβαρά, να υπάρχει μια στρατηγική προσέγγιση πάνω σ’ αυτό το θέμα, να μην ασχολούμαστε μόνο με το θέμα της μετεωρολογίας, να κοιτάξουμε και το θέμα της στρατηγικής γιατί τα πράγματα δεν διορθώνονται από τη μετεωρολογία, αυτή μας βοηθάει για να κάνουμε σχετικές προβλέψεις όταν μπορούμε και δεν είναι ακραία τα φαινόμενα, αλλά αυτό που βοηθάει πραγματικά τον κόσμο και την πατρίδα μας είναι η στρατηγική. Η στρατηγική που πρέπει να αναπτυχθεί τώρα έτσι ώστε να υπάρχει μια αποκατάσταση, να υπάρχουν βέβαια και αποζημιώσεις αλλά πρέπει επίσης να σκεφτούμε και με έναν τρόπο διαφορετικό αυτές τις δομές και τις υποδομές έτσι ώστε να είναι πιο ανθεκτικές και σε άλλες περιπτώσεις να μην περιμένουμε κάθε φορά να υπάρχει μια καταστροφή για να κάνουμε μόνο διορθωτικές κινήσεις. Άρα είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας, θα το έλεγα αυτό σαν μία μνήμη μέλλοντος, δηλαδή να ξέρουμε τι θα κάνουμε τώρα και στο χρονικό διάστημα που θα διανύσουμε, έτσι ώστε να αφήσουμε ένα στίγμα και  να μπορούν οι επόμενοι να βλέπουν ότι αυτή η Ελλάδα που έζησε αυτήν την κακοκαιρία, την ακραία κακοκαιρία, κατάφερε στη συνέχεια να αλλάξει τα πράγματα. Και δεν το λέω τυχαία, γιατί άμα σκεφτούμε, κατ’ αναλογία βέβαια, δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα γιατί εδώ ήταν μία επίθεση, ειδικά σήμερα που έχουμε την επέτειο για τις επιθέσεις κατά της Νέας Υόρκης, αν σκεφτούμε πώς συμπεριφέρθηκε η Νέα Υόρκη μετά απ’ αυτά τα χτυπήματα που ήταν βέβαια τρομερά, καταλαβαίνουμε ότι σκέφτηκε πολύ γρήγορα να αποκαταστήσει τους Δίδυμους Πύργους και να περάσει σ’ ένα στάδιο που τώρα γνωρίζουμε όλοι, τον Πύργο της Ελευθερίας. Άρα και εμείς πρέπει να περάσουμε από αυτό το στάδιο της απελευθέρωσης στην ελευθερία χρησιμοποιώντας τη στρατηγική. Δεν υπάρχει ανάγκη να κλαιγόμαστε μόνο, πρέπει τώρα να σκεφτούμε, γιατί έχουμε δει τις πληγές μας, ξέρουμε ποια είναι η κατάσταση, ξέρουμε πώς μπορούμε να τη λύσουμε και να τη διορθώσουμε και βέβαια από τώρα πρέπει να προετοιμαστούμε και για επόμενες ανάλογες καιρικές συνθήκες, όχι απαραίτητα τόσο ακραίες, απλώς να έχουμε υποδομές που να είναι ανθεκτικές κι όχι μόνο βέλτιστες, δηλαδή δεν υπάρχει λόγος να γίνουν γρήγορα μερικά έργα χωρίς να έχουν ανθεκτικότητα, πρέπει να είναι στιβαρά, πρέπει να αφήσουν ένα ίχνος μέσα στον Χρόνο και να μπορούμε να λέμε στη συνέχεια ότι αυτά τα έργα έγιναν μετά από αυτήν την καταστροφή και ουσιαστικά καλυτέρευσαν τη ζωή των ανθρώπων γιατί ποτέ δεν ξεχάσαμε τι έγινε και ποτέ βέβαια δεν θα ξεχάσουμε τι πρέπει να κάνουμε για το μέλλον.