Στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων υπάρχει μία αθώα προσέγγιση που θέλει να βλέπει τα πράγματα μ’ έναν θετικό τρόπο, γιατί πιστεύει ότι η Τουρκία είναι καλύτερη. Το υπόβαθρο αυτής της προσέγγισης είναι βέβαια η αθωότητα, μπορεί και λίγο ο ραγιαδισμός, αλλά η ουσία είναι εντελώς διαφορετική. Η Τουρκία έχει οικονομικές ανάγκες πολύ μεγάλες. Η λίρα της έχει υποχωρήσει κατά 32% φέτος. Κατά συνέπεια χρειάζεται ξένους επενδυτές για να αναδιπλώσει την οικονομία της. Η οικονομία της επηρεάζει τη γεωοικονομία της. Στην πραγματικότητα θα επηρεάσει βέβαια και τη γεωπολιτική της. Άρα, ο Ερντογάν βλέπει τον χειρισμό με την Ελλάδα σαν μία προσέγγιση win win του τύπου: αν τα πάω καλύτερα με την Ελλάδα, σημαίνει πρακτικά ότι τα πάω λίγο καλύτερα με την Ευρώπη, που εκεί πέρα θέλω μερικά πράγματα, θα δούμε για τις βίζες τι θέλει ακριβώς  και από την άλλη πλευρά, επειδή φαίνεται πιο διαλλακτικός, δίνει την εντύπωση τουλάχισοτν στους επενδυτές ότι η Τουρκία αλλάζει ύφος και θέλει να αποκτήσει ένα νέο πνεύμα τουλάχιστον σε σχέση με το Εξωτερικό. Στην πραγματικότητα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, τα οικονομικά της Τουρκίας δεν αλλάζουν τη στρατηγική της, σε βάθος  χρόνου πάντα τα ίδια, είναι πάντοτε επιθετική και επεκτατική, απλώς καλύπτει λίγο αυτήν την προσέγγιση, όταν υπάρχουν ανάγκες. Και τώρα οι ανάγκες είναι οικονομικές. Άρα σίγουρα εμείς μπορούμε να το αξιοποιήσουμε ή ακόμα και να το εκμεταλλευτούμε για να καταλάβουμε ότι μπορούμε να παίξουμε κάπως διαφορετικά επειδή υπάρχουν αυτές οι ανάγκες, αλλά πρέπει να καταλάβουμε το εξής: αν βοηθάμε οικονομικά την Τουρκία, ουσιαστικά υποστηρίζουμε έμμεσα και  την κρυφή της στρατηγική. Κατά συνέπεια πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, να πέσουμε μόνο σε πολύ χαμηλό επίπεδο, χωρίς αυτό να προσφέρει ιδιαίτερες απολαβές στην Τουρκία, να φαινόμαστε κι εμείς ότι είμαστε θετικοί, ότι δεν υπάρχει λόγος να είμαστε οι μόνοι αρνητικοί αυτής της προσέγγισης, απλώς  να ενημερώνουμε  και τους συμμάχους μας τι κάνει ακριβώς η Τουρκία και για ποιο λόγο το κάνει. Έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ένα παίγνιο που φαίνεται να είναι διαφορετικό, να ξέρουμε ότι μπορεί οι κανόνες να μην έχουν αλλάξει, αλλά η προσέγγιση να έχει αλλάξει μόνο και μόνο επιφανειακά και γι’ αυτό δεν πρέπει να πέσουμε σε αυτή την παγίδα. Άμα το δούμε με αυτόν τον τρόπο, τότε αυτό που γίνεται τώρα, μπορεί να το μετατρέψουμε και να έχουμε ένα θετικό πρόσημο για  την Ελλάδα και όχι για την Τουρκία, γιατί καταλαβαίνουμε από την αρχή τι κάνουμε  Αν όμως πιστεύουμε ότι όντως η Τουρκία έχει αλλάξει κι έχει μία διαφορετική προσέγγιση σε βάθος, τότε κάνουμε ένα στρατηγικό λάθος και τότε το πρόσημο το θετικό θα είναι για την Τουρκία. Πρέπει λοιπόν να έχουμε στο μυαλό μας ότι άμα ξέρουμε ότι το παίγνιο είναι ύπουλο και άδικο, πρέπει να ξέρουμε πώς το παίζουμε και πώς λειτουργούμε σε αυτό πλαίσιο έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε την υψηλή μας στρατηγική και να προχωρήσουμε εποικοδομητικά χωρίς να επηρεαζόμαστε σε βάθος από τις επιφανειακές κινήσεις της Τουρκίας.