Είχε το ύφος
της παλιάς γνώσης
που ξέρει ότι για τους άλλους
δεν αξίζει πια τίποτα
αλλά μέσα του ένιωθε
όλο και πιο βαθιά
ότι άγγιζε την ανθρωπιά
έτοιμη να βοηθήσει
δίχως να υπολογίσει
ούτε το κόστος της θυσίας
ούτε την ανάγκη
απλώς ζούσε
μ’ εκείνο το σπάνιο πρέπον
που σ’έκανε άνθρωπο
ακόμα και μέσα
στην πιο βάρβαρη κοινωνία.