Αυτή την περίοδο, λόγω των γεγονότων στη Μέση Ανατολή, βλέπουμε ότι υπάρχει μια εσκεμμένη τάση που μπερδεύει την έννοια των κατεχομένων και της κατοχής με την έννοια της απελευθέρωσης και της ελευθερίας. Για να είναι πιο κατανοητό, τουλάχιστον στους Έλληνες, πρέπει να πάρουμε το εξής παράδειγμα. Ας πούμε ότι στην Κύπρο έχουμε κατεχόμενα, όλοι το ξέρουμε, από το 1974 και βλέπουμε τα πράγματα όπως τα γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες. Θέλω τώρα να φανταστείτε ότι απελευθερώνουμε τα κατεχόμενα και γίνεται η Κύπρος μια χώρα εντελώς ελεύθερη. Άλλωστε θυμάστε ότι έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή  Ένωση ως ενιαία η Κύπρος και όχι μόνο οι ελεύθερες περιοχές. Άμα είμαστε λοιπόν σ’ αυτό το πλαίσιο, το ερώτημα θα είναι το εξής. Αυτοί που μπερδεύουν την έννοια της κατοχής και της ελευθερίας και της απελευθέρωσης με την έννοια της κατάληψης, τι θα πουν; Θα πούν ότι έχουμε κάνει μία νέα κατοχή και καταπατάμε τα δικαιώματα της Τουρκίας; Γιατί πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι πάνω σ’ αυτό το θέμα.
1) Η εισβολή έγινε από την Τουρκία, δεν έγινε από τους Τουρκοκύπριους.
2) Θα μπορούσε να είχε γίνει το ’64 αντί να έχει γίνει το ’74.
3) Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι πριν το 1571 δεν υπάρχουν Τούρκοι στην Κύπρο, κατά συνέπεια δεν υπάρχει αυτό που θα ονομάσουμε μετά το ’55-’59, τουρκοκυπριακό στοιχείο.
Έχουμε λοιπόν μία χώρα, εντελώς ξεκάθαρα του Ελληνισμού, η οποία έχει κατεχόμενα τα οποία έχουν ως στόχο να απελευθερωθούν. Το ερώτημα λοιπόν είναι: Όταν θα είναι ελεύθερα τα κετεχόμενα και όλη η Κύπρος θα είναι ελεύθερη, θα έχουμε πάλι ανθρώπους που θα μας λένε ότι έγινε μια κατοχή εις βάρος ενός άλλου λαού;
Αυτό είναι το ερώτημα που θέλω να θέσω και τίποτα άλλο.