Όταν βλέπουμε πώς παρουσιάζει η Τουρκία τις στρατιωτικές δυνάμεις της Αμερικής, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στη Μέση Ανατολή καταλαβαίνουμε ότι προσπαθεί ουσιαστικά να κάνει ό,τι μπορεί μέσω της προπαγάνδας της, να στοχοποιήσει την Αμερική, να προωθήσει έμμεσα τα ρώσικα συμφέροντα και να πει ότι ούτως ή άλλως αυτό που γίνεται είναι απαράδεκτο κι αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος στην πραγματικότητα η Τουρκία πρέπει να προστατευτεί. Γιατί έχει σημασία να το λέμε αυτό; Γιατί την ώρα που η Τουρκία λέει ότι καθυστερεί να πάρει την απόφασή της για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την ώρα που περιμένει τα F-16 απ’ την Αμερική, δεν έχει κανένα πρόβλημα να χτυπήσει την Αμερική με δημοσίευμα το οποίο είναι εντελώς της προπαγάνδας, δεν έχει κανένα πρόβλημα να προωθήσει έναν αντιαμερικανισμό  εναντίον κάθε δεδομένων, ενώ ξέρουμε ότι υπάρχουν αντικειμενικά δεδομένα πάνω σε αυτό το θέμα και ουσιαστικά λειτουργεί σαν πηγή προπαγάνδας για όλα αυτά που γίνονται βέβαια και στο Ισραήλ και στην Ουκρανία. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν είναι να καταλάβουμε όσοι από μας, ειδικά οι ραγιάδες, λένε ότι: η Τουρκία τα καταφέρνει πάντοτε και βρίσκει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει τα πράγματα γιατί έχει μία στρατηγική μεγάλης διάρκειας, στην πραγματικότητα είναι αντικειμενικά της επαγγελματικής αρπαχτής και απλώς επειδή εμείς δεν βλέπουμε τι κάνουμε και πόσο εποικοδομητικά είναι αυτά που χειριζόμαστε σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής κάθε φορά μας εξηγούν ότι η Τουρκία υπερισχύει. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ότι η Τουρκία έχει ένα υπόβαθρο που είναι καθαρά εναντίον της Αμερικής, εναντίον της Ευρώπης και κατά συνέπεια συνεχίζει την προπαγάνδα της, χωρίς να κοιτάζει το κόστος που θα έχει σε επίπεδο οικονομίας γιατί πολύ απλά ακολουθεί το φυσικό της, τη φυσιολογική της τάση να είναι εναντίον της Ευρώπης, εναντίον της Αμερικής, εναντίον του δυτικού κόσμου, γιατί είναι βαθιά αγκυροβολημένη μέσα στην Ανατολή.