Όταν ανακοινώνεις τη στρατηγική σου, σημαίνει ότι είσαι μέσα στο πλαίσιο του δόγματος. Το δόγμα είναι μια εξαίρεση στη στρατηγική, εφόσον είναι το μόνο στοιχείο που είναι ορατό, η  στρατηγική παραμένει στο αόρατο. Κατά συνέπεια όταν ανακοινώνεις  μια μεγάλη επίθεση γενικευμένη, ο άλλος περιμένει να την υποστεί και να αντισταθεί με έναν τρόπο που έχει σκεφτεί η έχει μελετήσει ή προμελέτησει στην πραγματικότητα,και τελικά μπορεί όμως αυτή η στρατηγική επειδή ανήκει σε αυτό το δόγμα να λειτουργήσει διαφορετικά. Τι  εννοώ  με αυτό. Όταν έχουμε μία στρατηγική που θέλει πραγματικά να κάνει μία γενικευμένη επίθεση δεν έχει κανένα όφελος να το ανακοινώσει, πρώτον. Δεύτερον, όταν το ανακοινώνει θέλει να πει ότι δίνει τη δυνατότητα στον άλλον να αντισταθεί με ένα τρόπο ο οποίος μπορεί να είναι ακόμα και αποτελεσματικός. Όταν όμως το ανακοινώνεις, επειδή είσαι μέσα στο πλαίσιο του δόγματος, άρα του ορατού, μπορείς να λειτουργήσεις και πολύ τακτικά. Δηλαδή ακόμα και αν είναι γενικευμένη η επίθεση σου, δεν είναι απαραίτητο να γίνει την ίδια μέρα, μπορεί να γίνει με εφαρμογές πολλαπλών τακτικών δηλαδή μια τακτική επιχείρηση, η οποία χτυπάει σε ένα σημείο συγκεκριμένο και επανέρχεται. Είναι μία μορφή θα λέγαμε ενεργητική της guerilla, η οποία συνήθως χρησιμοποιεί, το αντίστροφο, δηλαδή είναι σε φάση άμυνας και επειδή δεν έχει τη δυνατότητα να πάει πιο πέρα, θεωρεί ότι μπορεί να παραμείνει σε αυτό το επίπεδο του μικρού πολέμου. Αυτή η θεωρητική προσέγγιση είχε γενικευθεί ακόμη και από τον Μάο, αλλά με μεγάλες μάζες. Όταν το κοιτάζουμε με μικρές  μάζες, καταλαβαίνουμε ότι τα πολλαπλά χτυπήματα σε τακτικό επίπεδο, δυσκολεύουν μια κλασική αντίσταση γιατί δεν ξέρουμε πότε να την ενεργοποιήσουμε. Κατά συνέπεια είναι ένα πρόβλημα το οποίο θα προκαλέσει φθορά μέσα στο σύστημα. Το άλλο βέβαια είναι ότι ουσιαστικά, όταν υπάρχει μία επίθεση που χρησιμοποιεί μόνο το τακτικό και μετά επανέρχεται  στην αρχική της θέση, λειτουργεί σαν μια μικρή συνέχεια αλυσίδας Marcov, αφού έχει σημασία μόνο το παρόν για το μέλλον. Γιατί ουσιαστικά εξουδετερώνει την ουρά. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν υπάρχει κόστος, αυτό μπορεί να γίνει με πολλαπλό τρόπο και να γίνει μάλιστα και κλιμακωτά. Αυτό δεν επιτρέπει μια άμυνα κλασική, δεν επιτρέπει μια αποτελεσματική, ορθολογική και γενικευμένη άμυνα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις σε ποιο σημείο θα χτυπηθεί η άμυνα σου και το άλλο που πρέπει να καταλάβουμε ότι, αυτά τα μικρά χτυπήματα, είναι ακριβώς αυτό που χρησιμοποιούμε μεταφορικά, όταν θέλουμε να σπάσουμε ένα τζάμι, δεν είναι ανάγκη να χτυπάμε όλο το τζάμι, αρκεί να επικεντρωθούμε σε ένα σημείο. Άμα υπάρχει μεγάλη ισχύ πάνω σε αυτό το σημείο, μπορεί στο τέλος με αυτά τα τοπικά μικρά χτυπήματα, να έχουμε ένα αποτέλεσμα το οποίο να είναι ολικό. Είναι καλό να το έχουμε στο μυαλό μας γιατί, στον τομέα της στρατηγικής δεν λειτουργούν όλα ομαλά, υπάρχουν πολλές τεχνικές που εφαρμόζονται επί του πρακτέου και τώρα αυτό που βλέπουμε είναι μία από αυτές.