Όταν εξετάζουμε ένα πρόβλημα και θέλουμε να το λύσουμε, ειδικά αν είναι περίπλοκο, πρέπει πάντοτε να σκεφτόμαστε σε ποια κατάσταση είμαστε. Γιατί η ψυχολογική κατάσταση μπορεί να αλλάξει πολύ τα αποτελέσματα, κι ακόμα και την απόδιοση της νοημοσύνης. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν έχουμε κατάθλιψη, ο δείκτης νοημοσύνης κατεβαίνει, όταν έχουμε ψυχολογικά προβλήματα, μπορεί να υπάρχουν άλλα θέματα που θα έχουν επιπτώσεις στην απόδοση. Αυτό όμως που δεν συζητάμε και δεν εννοώ βέβαια το άγχος, είναι πώς λειτουργεί η χαρά. Δηλαδή άμα εξετάζουμε το πρόβλημα σαν μία αγγαρεία, σαν κάτι που πρέπει να κάνουμε γιατί είναι υποχρεωτικό, σαν κάτι το οποίο είναι απαραίτητο από άλλες, εξωτερικές συνθήκες, μπορεί και να μην έχουμε την απόδοση που θέλουμε. Πρέπει να σκεφτούμε πρώτα απ’ όλα, αν αυτό το πρόβλημα και η λύση του μέσω της επίλυσης, θα μας προκαλέσει χαρά. Αν έχουμε χαρά την ώρα που το λύνουμε, αν μας γεμίζει, αν θέλουμε με αυτό το πρόβλημα, όχι να αποδείξουμε κάτι σε άλλους, γιατί είμαστε μόνοι μας και το λύνουμε, αλλά να δείξουμε και στον εαυτό μας ότι έχει μεγαλύτερη αξία απ’ ό,τι υπολογίζουμε πριν τη λύση, άμα το λύσουμε λοιπόν θα είναι μια υπέρβαση η οποία θα μας αναβαθμίσει. Αν το δούμε με αυτόν τον τρόπο, τότε καταλαβαίνουμε ότι η χαρά λειτουργεί καταλυτικά. Γιατί η χαρά ουσιαστικά χαροποιεί όχι μόνο γενικά τον εαυτό μας, αλλά χαροποιεί και τον εγκέφαλό μας. Και είναι αυτός που θα λύσει το πρόβλημα. Ένας εγκέφαλος που είναι χαρούμενος, ένας εγκέφαλος που παίζει, ένας εγκέφαλος που έχει ενδιαφέρον, σίγουρα έχει μεγαλύτερη απόδοση γιατί πολύ απλά θέλει να χαρεί και να συνεχίζει να χαίρεται, χάρη στην επίλυση προβλημάτων. Αν το δούμε με αυτόν τον τρόπο, τότε θα προσέχουμε περισσότερο την αξία της χαράς και πώς αυτή η χαρά μπορεί στη συνέχεια να παράγει ακόμα και μεταχαρά, όταν διαδίδεται. Αλλά πάντως πώς μας επιτρέπει να έχουμε μια καλύτερη απόδοση την ώρα της επίλυσης, γιατί πολύ απλά βγάζουμε όλα τα άλλα προβλήματα, βγάζουμε το άγχος, το υποχρεωτικό, το εξαναγκασμένο πλαίσιο, έτσι ώστε να απολαύσουμε τη χαρά, γιατί αυτό που έχει σημασία, με τη χαρά μπορεί να έχουμε και την απόλαυση.