Αυτό το Masterclass γεννήθηκε ως ιδέα μετά από την διάλεξη μας για το τι γινόταν στο Β’ΠΠ. Είχαμε τους μαθητές και άλλους ανθρώπους που μας είπαν γιατί δεν μιλάμε πιο πολύ, πιο αναλυτικά για αυτά τα θέματα, άρα θα το κάνουμε τώρα, άρα η ιδέα ποια είναι; Θέλουμε να κοιτάξουμε τις διασκέψεις ειδικά, όχι για να το χαρεί μόνο ο Αντώνης, να το χαρούν κι άλλοι εντάξει, να μην τα λέμε, απλώς είναι πάντοτε ένα πρόβλημα. Έχουμε την τάση να κοιτάζουμε μία μάχη πολύ τοπικά, μια διαμάχη πολύ τοπικά. Τις διασκέψεις δεν τις κοιτάζουμε πολύ ενώ η μεγαλύτερη δουλειά γίνεται εκεί, γιατί εκεί πέρα είναι το στρατηγικό κομμάτι. Άρα μιλάμε για τις διασκέψεις, μιλάμε για τις πολεμικές επιχειρήσεις και βέβαια για τον Ψυχρό Πόλεμο, φαίνεται ακόμα και από την επικαιρότητα ότι είναι πολλοί ,ακόμα και από τους αναλυτές, που δεν έχουν συνηθίσει στα νοητικά σχήματα που υπήρχαν στον Ψυχρό Πόλεμο. Εμένα μου θυμίζουν τα παιδιά που θεωρούν ότι ο κόσμος υπάρχει μόνο μετά το Internet. Όχι, χειρότερα ακόμα. Ότι δεν υπάρχει κόσμος πριν το Internet. Άρα υπάρχουν άνθρωποι, ακόμα και στον τομέα της στρατηγικής που επειδή έχουν γεννηθεί αρκετά πρόσφατα, τουλάχιστον αυτό λεν, στην πραγματικότητα έχουν ξεχάσει τον Ψυχρό Πόλεμο. Όταν ξεχνάς τον Ψυχρό Πόλεμο είναι πολλά πράγματα που δεν τα καταλαβαίνεις. Όταν τον έχεις στο μυαλό σου σαν υπόβαθρο, είναι πολλά πράγματα που όταν τα βλέπεις χωρίς να κάνεις καμία προβολή, βλέπεις αμέσως τους ισομορφισμούς, καταλαβαίνεις γιατί παίζει με αυτόν τον τρόπο. Άρα να το πούμε αλλιώς. Όταν παίζουμε σκάκι, όταν παρακολουθούμε ας πούμε τους πρωταθλητές του κόσμου και παίζουν παρτίδες, φανταστείτε ότι παίζουν 12 παρτίδες εντάξει και εσείς χωρίς να το ξέρετε, δεν ξέρετε το νούμερο, μπαίνετε ξέρω εγώ στην έβδομη. Εσείς τώρα όταν κοιτάζετε την παρτίδα, έχετε την εντύπωση ότι άρχισε από την αρχική συνθήκη και τη βλέπετε. Στην πραγματικότητα άμα κοιτάξετε ας πούμε τις 12 παρτίδες και ειδικά τις προηγούμενες έξι, καταλαβαίνετε π.χ. δεν είναι εντελώς θεωρητικό το παράδειγμα, αλλά τέλος πάντων, για να καταλάβουν μερικοί, ότι η έβδομη παρτίδα μπορεί τελικά να είναι η τέταρτη που παίζουν πάνω στο ίδιο άνοιγμα. Εδώ τώρα σας αλλάζει τα δεδομένα, γιατί μόνο και μόνο που το ξέρετε αυτό, λέτε ρε παιδί μου για να επιμένει, γιατί άμα παίζουν το τέταρτο άνοιγμα, φανταστείτε ότι είναι με τα λευκά, συνεχίζει να παίζει, άρα θέλει να πει ότι, πρώτον, σίγουρα είχε μία καλή θέση, μπορεί ακόμα και να κέρδισε μία παρτίδα, και σου λέει θα ξαναπαίξω έχω σκεφτεί και μία άλλη variante λίγο πιο βαθιά. Πάντως δεν είναι ουδέτερο το πλαίσιο. Άρα και ο αντίπαλος όταν απαντάει, ξέρει ότι έχουν παιχτεί προηγούμενες παρτίδες. Άμα θέλετε να το δείτε κατά κόρον αυτό και να μην έχετε μόνο με τους τελευταίους, σκέφτομαι πιο πολύ το Magnus αλλά κοιτάξτε Κάρποφ – Κασπάροφ, θα δείτε ότι τους είχαν κάνει μια κριτική εκείνη εποχή, που έλεγαν ότι έπαιξαν πολλές ισοπαλίες. Στην πραγματικότητα τι γινόταν; έπαιζαν μερικά ανοίγματα, πολύ συχνά, άμυνα Grünfeld ας πούμε ή καμιά Σικελική και τις έπαιζαν αρκετά συχνά. Όταν έβλεπαν ότι μία variante  που είχαν σκεφτεί με την ομάδα τους δεν πέρασε και απαντούσε αμέσως ο άλλος σωστά, πρότειναν αμέσως την ισοπαλία, δεν πήγαιναν πιο πέρα για να μη χαλάσουν χρόνο. Άρα οι άλλοι το έβλεπαν με έναν άλλο τρόπο. Λέω λοιπόν ότι, άμα κοιτάξετε μόνο μία παρτίδα, μπορεί να είναι τακτικό, άμα κοιτάξετε όλες τις παρτίδες μέχρι αυτήν την παρτίδα, μπορεί να είναι στρατηγικό. Αυτό το στρατηγικό βάθος βλέπω ότι, λείπει σε πολλές αναλύσεις, δηλαδή τώρα ασχολούμαστε ειδικά με τη Μέση Ανατολή και έχω την εντύπωση ότι μερικοί γεννήθηκαν τώρα. Δηλαδή αυτοί ξέρουν τη Μέση Ανατολή από το 2023 και μετά. Δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το θέμα πριν, και δεν έχουν κοιτάξει τι έγινε, δηλαδή ούτε για τον πόλεμο των έξι ημερών, ούτε για το Γιομ Κιπούρ, ούτε για το ‘48 ούτε για το ‘67 ούτε για το ’47, ούτε βέβαια προηγουμένως και βέβαια δεν έχουν ιδέα από αρχαία ιστορία. Άρα έρχονται λοιπόν, ειδικά στον πολιτικό διάλογο και στον ιδεολογικό που δεν υπάρχει καμία στρατηγική, να πουν οι μεν εμείς είμαστε με τους δε, οι άλλοι είναι με αυτόν  κ.τ.λ. και λες καλά, με ποια ιδέα έκανες αυτό το πράγμα; Άρα αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε σε αυτό το Masterclass,  είναι να ασχοληθούμε με ένα θέμα που είναι λίγο ιδιαίτερο, μπορεί και λίγο πιο αφαιρετικό, είναι πώς να είσαι από τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Άρα φαίνεται να είναι απλό, αλλά προσπαθώ να σας πω κάτι που είναι ακόμα πιο απλό. Δεν θέλω να στεναχωριέστε τζάμπα. Μερικές φορές λοιπόν δεν ξέρουμε καθόλου ποιο είναι το υπονοούμενο ενός αγώνα και έχουμε μια προτίμηση εντάξει; εγώ άμα θέλετε, σας το λέω και στον τομέα τον αθλητικό. Κάποιος έχει μια φανέλα που σας αρέσει πιο πολύ και λέτε εγώ θα είμαι με αυτούς. Μετά βλέπεις ότι χάνουν. Λες κρίμα. Βέβαια δεν υπάρχει κανένα υπόβαθρο για την επιλογή σου, εκτός από την φανέλα εκείνη τη στιγμή.  Αυτό δεν μας πειράζει, γιατί όπως το αγάπησες έτσι θα το ξεαγαπήσεις. Εγώ τώρα μιλάω για τα πιο βαθιά δηλαδή ακολουθείς μια ομάδα, θεωρείς ότι έχει κάτι το αξιόλογο και αυτή η ομάδα μπορεί να είναι ολόκληρο κράτος, ολόκληρο έθνος και μετά σου έρχεται μια σφαλιάρα, γιατί βλέπεις ότι δεν το αντιμετώπισαν σωστά και λες κρίμα, αλλά στην πραγματικότητα δεν σημαίνει αν είσαι σωστή πλευρά της ιστορίας ή όχι. Εμένα αυτό που μου αρέσει με την Ελλάδα, είναι μπορεί να μας βρίζουν πολλοί, για διάφορα πράγματα, ακόμα και πρόσφατα, για το τι σκέφτεται η Ελλάδα και πώς αποφασίζει η Ελλάδα, εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι η Ελλάδα πετυχαίνει να είναι από τη σωστή πλευρά της ιστορίας ενώ, ενώ δεν είναι δυνατή  χώρα, έχει συχνά αδυναμίες, συχνά παλεύει με χώρες που είναι πολύ πιο δυνατές από αυτήν, αλλά ακόμη και αν δεν το έχει στις διαπραγματεύσεις, τα καταφέρνει στις συμμαχίες. Η Τουρκία παραδείγματος χάρη είναι πάρα πολύ καλή στις διαπραγματεύσεις και σε όλα τα κόλπα, τα παζάρια και μπορεί και με ένα χαμένο πόλεμο πάλι να κερδίσει κάτι, αλλά δεν το έχει με τις συμμαχίες, δεν το έχει καθόλου, τι να κάνουμε. Άρα σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής για την Τουρκία θα έπρεπε κάποιος σε κάποια φάση να ξυπνήσει και να πει ρε παιδιά εντάξει, δοκιμάσαμε όλες αυτές τις συμμαχίες, ποτέ δεν μας βγήκε μία καλή, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο; Αλλά θα μου πείτε, μήπως είναι το υπόβαθρο, γιατί το θέλουν με αυτό τον τρόπο; Άμα το θέλεις και συνεχώς είσαι από την αποτυχημένη πλευρά, για να μην πω από την άλλη πλευρά της ιστορίας, θέλει να πει κάτι. Άρα, για να το πούμε λίγο πιο θετικά για τους Έλληνες, προτιμάτε να είμαστε καλοί στις διαπραγματεύσεις ή να είμαστε καλοί στις συμμαχίες μας; Τώρα λέτε εντάξει, τέτοιες επιλογές ευχαριστώ πολύ, δεν θα πάρω. Όχι, γιατί δεν είμαστε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, για να μου πείτε Kofi δεν θα πάρω. Σας λέω ότι στην πραγματικότητα, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η συμμαχία. Ξέρετε γιατί; κι είναι πάρα πολύ απλό, δεν είναι μυστικό καν. Όταν είστε καλός στις διαπραγματεύσεις αλλά δεν είστε καλός στις συμμαχίες, οι σύμμαχοι σας είναι εναντίον σας. Όταν δεν είστε καλός στις διαπραγματεύσεις,  οι σύμμαχοί σας θα κάνουν τη δουλειά αυτή για σας. Αλλά τελικά ζήτω τα Δωδεκάνησα. Πολλά φιλιά συνεχίζουμε με τους άλλους πιο βαθιά.