Το παράδοξο με την κρίση στη Μέση Ανατολή είναι ότι λειτουργεί καταλυτικά. Είχαμε, αρχικά τουλάχιστον οι περισσότεροι, την εντύπωση ότι είναι μία κρίση, η οποία μπορεί να φέρει μόνο αρνητικά αποτελέσματα. Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε κρίση, φέρνει και θετικά αποτελέσματα, με την έννοια ότι ξεκαθαρίζει τις σχέσεις και εκεί που νομίζαμε ότι υπάρχουν συμμαχίες ή πιο σοβαρές σχέσεις, καταλαβαίνουμε ότι ήταν απλώς επαφές. Αυτό που έχει σημασία σε αυτή την ανάλυση είναι να καταλάβουμε ότι, επειδή λειτουργεί καταλυτικά  αυτή η κρίση, πρέπει ο καθένας να τοποθετηθεί με έναν ξεκάθαρο τρόπο απέναντι σε αυτή την κρίση και αυτό σημαίνει  τι πρακτικά; ότι η Τουρκία βυθίζεται όλο και περισσότερο με τη στάση που έχει, γιατί φαίνεται ότι είναι αντιδυτική, φαίνεται ότι είναι αντιευρωπαϊκή, φαίνεται ότι είναι αντιισραηλινή και ταυτόχρονα μπαίνει σε ένα άλλο πλαίσιο, γιατί αποτελεί μία εξαίρεση, όχι μόνο ως υποψήφια για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και ως κράτος μέλος του ΝΑΤΟ. Άρα το διπλό παιχνίδι που προσπαθεί να παίξει ο Ερντογάν, πηγαίνει εις βάρος του όλο και χειρότερα, γιατί πολύ απλά είναι μία αδιέξοδος και ενώ είχε την εντύπωση ότι θα είναι μία λύση για τα προβλήματα που έχει ήδη και με τους Αμερικανούς και με τους Ευρωπαίους, στην πραγματικότητα κόβει τις επαφές και με το Ισραήλ και μπαίνει σε μία πλευρά απομόνωσης. Μόνος του αποφασίζει να είναι από την άλλη πλευρά της Ιστορίας και κατά συνέπεια, όταν θέλει να επενδύσει ή μάλλον να το πούμε καλύτερα, θέλει να φέρει επενδυτές στην Τουρκία, με τις κινήσεις που κάνει, στην πραγματικότητα τους απωθεί. Άρα γιατί όλο αυτό το πλαίσιο είναι πολύ θετικό για την Ελλάδα και για την Κύπρο; γιατί όλοι βλέπουν την πραγματική εικόνα της Τουρκίας, προσπάθησε για χρόνια ο Ερντογάν να την παρουσιάσει εντελώς διαφορετικά και αυτό βέβαια μας προβλημάτισε. Προσπάθησε βέβαια να πείσει ακόμα και τους δικούς μας, ακόμα και μετά τους σεισμούς, ότι έχει αλλάξει η Τουρκία και  μερικοί βέβαια με όλη την αθωότητα που τους χαρακτηρίζει, το πίστεψαν κιόλας. Άρα τώρα βλέπουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα και είναι το ανάλογο που είχαμε και μέσα στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου, εδώ έχουμε μία δεύτερη φάση και μετά από αυτόν τον proxy war, καταλαβαίνουμε ότι η Τουρκία, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει, όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει, αλλά βυθίζεται σε μία πλαστή πραγματικότητα, γιατί λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο της προπαγάνδας. Έτσι η Ελλάδα και η Κύπρος αναβαθμίζονται άθελά της, γιατί πολύ απλά οι άλλοι παίκτες και ειδικά οι σύμμαχοι, καταλαβαίνουν ότι με αυτές τις δύο χώρες μπορούν να παίξουν σταθερά στη Μεσόγειο και ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο και κατά συνέπεια, αποτελούν μία γέφυρα σε σχέση με το Ισραήλ, που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος και για τον άξονα που μας συνδέει με τα ΗΑΕ και βέβαια με την Ινδία.