Σε σχέση με  τον πόλεμο στο Ισραήλ, το πιο σημαντικό είναι ότι κανένας από τους γείτονές του δεν θέλει να εμπλακεί σ’ αυτόν. Κατά συνέπεια η Χαμάς παραμένει απομονωμένη, με ισχυρό χαρτί μόνο το Ιράν και το Κατάρ στα οικονομικά. Αλλά και το Ιράν είναι επιφυλακτικό. Αν εμπλακεί σ’ έναν πόλεμο, μόνο το γόητρό του θα χάσει, γιατί δεν μπορεί να τον υποστηρίξει πρακτικά. Ουσιαστικά είναι σαν ν’ αναγνωρίζει έναν proxy war. Για το Ιράν είναι ήδη μια προετοιμασία αποκλιμάκωσης, γιατί μαζί με τους άλλους  παίκτες δίνουν αμέσως ένα άλλο στίγμα στην ίδια τη Χαμάς. Γιατί άλλο να παίζεις μ’ αυτόν τον τρόπο στο Ισραήλ, που ξέρεις ότι μπορεί να σ’ εξοντώσει, θεωρώντας ότι μπορεί οι άλλοι να παίξουν κι άλλο να ξέρεις απ’ την αρχή ότι οι άλλοι δεν θα παίξουν. Οι πράξεις βαρβαρότητας της Χαμάς είναι ένα στίγμα που δόθηκε και αυτό δεν το έκανε καμία άλλη παράταξη, ούτε η Χεζμπολάχ. Είναι μια λανθασμένη στρατηγική εκτίμηση της Χαμάς που δεν κατάλαβε ότι απλώς χειραγωγείται από το Ιράν για να μην είναι σταθερή η περιοχή και τίποτα άλλο. Η Χαμάς  ως μικρός παίκτης είναι από την αρχή αναλώσιμη.
Η στρατηγική στόχευση του Ισραήλ είναι να αδρανοποιήσει  τις στρατιωτικές επιχειρησιακές δυνατότητες της Χαμάς στη Γάζα, ο πόλεμος δεν θα τελειώσει με την παράδοση των ομήρων. Ο Νετανιάχου προετοιμάζεται  να κρατήσει το θέμα της ασφάλειας στην περιοχή.  Γιατί οι Ισραηλινοί καταλαβαίνουν ότι άμα δεν υπάρχει μια παρουσία σε θέματα ασφάλειας, θα έχουμε πάλι ένα πρόβλημα. Πρέπει να κοιτάξουμε το θέμα με τις ζώνες Α, Β, Γ, που είναι στη Δυτική Όχθη, που η μία είναι μόνο υπό τον έλεγχο των Ισραηλινών, η άλλη μόνο της Παλαιστίνης και η τρίτη και  των δύο. Ένα τέτοιο παιχνίδι παίζεται τώρα, η ζώνη σίγουρα θα είναι σε μια κατηγορία που παίζει το Ισραήλ. Το θέμα είναι ότι στην αρχή θα θέλει να είναι μόνο του και το πιο σίγουρο είναι ότι θα  βρει ένα ενδιάμεσο, όπως έχει κάνει και με τη Δυτική όχθη, όπου θα υπάρξει και μία παλαιστινιακή αρχή, όχι βέβαια η Χαμάς, αλλά μπορεί το PLO και η Φατάχ. Το μοντέλο της Δυτικής Όχθης πρέπει να έλθει κι αυτό στη Γάζα για να μην έχουμε το ανάποδο.
Ο μεγάλος εμπορικός, ενεργειακός διάδρομος, ο οποίος θα ξεκινά από την Ινδία, θα περνά στον Κόλπο και θα καταλήγει μέσω Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδος στην Ευρώπη έχει, ως project, την αμερικανική έγκριση και υποστήριξη. Γιατί ο πόλεμος  θα τελειώσει έτσι, ώστε να γίνει. Δηλαδή είναι retrograde, σκεφτόμαστε αναδρομικά, σκεφτόμαστε πρώτα το μέλλον. Θέλουμε αυτή τη σκακιέρα και μετά παίζουμε για να την έχουμε. Κι εδώ το λάθος της Χαμάς και του Ιράν είναι ότι  δεν κατάλαβαν ότι είναι ένα θέμα υψηλής στρατηγικής που θα καθορίσει ακόμα και τη στρατηγική και την τακτική. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση η υψηλή στρατηγική, όλοι το θέλουν στην περιοχή, ακόμα και αυτοί που επίσημα δεν το θέλουν και πολύ, γιατί είναι ένας νέος άξονας που συμφέρει όλες τις χώρες που έχουν πρόσβαση στη θάλασσα. Σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής, ο μεγάλος εχθρός της Αμερικής είναι η Κίνα, δεν είναι αυτές οι χώρες. Κατά συνέπεια, απ’ τη στιγμή που μπορείς να περάσεις από αλλού, χρησιμοποιώντας αυτές τις χώρες και να έχεις ένα πλαίσιο win-win, είναι ένας τρόπος να νικήσεις και την Κίνα.