Ακόμα κι αν είναι δύσκολο να το πιστέψουν μερικοί, η Κίνα παίζει ήδη έναν ρόλο στη Μέση Ανατολή. Είναι ήδη στο Ομάν για να ελέγχει τα στενά Ορμούζ με μια στρατιωτική βάση, αυτό έχει γίνει αποδεκτό. Είναι ήδη στο Τζιμπουτί για να ελέγχει την Ερυθρά Θάλασσα και παίζει επίσης έναν ρόλο στην Αίγυπτο για τη διώρυγα του Σουέζ, εφόσον είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής. Άμα δούμε αυτά τα τρία σημεία πάνω στον χάρτη, θα καταλάβουμε ότι η Κίνα δεν προσπαθεί να έχει απλώς μια παρουσία σε επίπεδο τακτικής στη Μέση Ανατολή. Προσπαθεί στρατηγικά να παίξει έναν  ρόλο εκεί πέρα, παίζει ήδη έναν ρόλο οικονομικό και πολύ σκληρό με την Αφρική, άρα θεωρεί ότι η Μέση Ανατολή είναι ο συνδετικός κρίκος και είναι ένας τρόπος να χτυπήσει την επιρροή που έχει η Αμερική και η Ευρώπη στην περιοχή. Αυτές οι τοποθετήσεις της Κίνας στην περιοχή δεν είναι άσχετες με αυτά που γίνονται τώρα στη Μέση Ανατολή. Είναι ένας τρόπος να προκαλέσει φθορά σε αυτόν τον άξονα που είναι παράλληλος από αυτόν που θέλει να δημιουργήσει με τον δρόμο του μεταξιού, καταλαβαίνει την αντιπαράθεση Heartland-Rimland και θέλει να προκαλέσει φθορά στο  Rimland στην περιοχή. Αναγκαστικά, για όσους δεν το έχουν καταλάβει, τα πράγματα είναι πολύ απλά, γιατί η Μέση Ανατολή είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της Αφρικής και της Ασίας. Είναι ένα σχετικά στενό πέρασμα, άμα ελέγχεις όλους τους κόλπους και τις θάλασσες τοπικά, μπορείς να παίξεις έναν σημαντικό ρόλο και μπορείς να εξασφαλίσεις μέσω της παρουσίας σου, ακόμα και της στρατιωτικής ή απλώς της οικονομικής, ότι το παίγνιο στην περιοχή δεν είναι πια μία ζώνη που εξασφαλίζεται από άλλες ηπείρους, αλλά εξασφαλίζεται και από την παρουσία της Κίνας, η οποία είναι πιο έντονη, πιο επιθετική και πιο επεκτατική. Αν δεν το συλλάβουμε αυτό και θεωρούμε κάθε φορά ότι η Κίνα βρίσκεται πολύ μακριά και δεν ασχολείται μ’ αυτά τα θέματα, δεν καταλαβαίνουμε τι κάνει και στο Συμβούλιο Ασφαλείας στα Ηνωμένα Έθνη, ενώ το παιχνίδι που παίζει εκεί είναι απλώς η αντανάκλαση από το παίγνιο που παίζει επιτόπου σε επίπεδο οικονομικό και στρατιωτικό. Σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε εντελώς εκτός αθωότητας, η Κίνα λειτουργεί επιθετικά, είναι λογικό η Αμερική να θεωρεί ότι είναι ο κυρίαρχος εχθρός της με αυτές τις πράξεις που κάνει και όταν εμείς νομίζουμε ότι τα προβλήματα αφορούν μόνο τη Μέση Ανατολή, δεν αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη εικόνα και η Μέση Ανατολή είναι απλώς μια επιπλέον σκακιέρα αυτής της μεγάλης αντιπαράθεσης. Άρα ως Ευρωπαίοι είναι καλό να το συνειδητοποιήσουμε για να ξέρουμε τι γίνεται όχι μόνο στην περιοχή, αλλά και στη μεγάλη σκακιέρα, γιατί συχνά δυστυχώς, το έχουν δείξει και οι παγκόσμιοι πόλεμοι, το καταλαβαίνουμε επί του πρακτέου, μόνο όταν το πρόβλημα αγγίζει τα σύνορά μας.