Αμαλία: Κυρία, κυρία, θα μας πείτε ποιoς ήταν ο Αφεντούλιεφ;
Μαρία: Ναι, ποιος είναι ο Μιχαήλ Κομνηνός;
Άλκης: Γιατί θέλετε να μάθετε γι’ αυτόν;
Αναστάσης: Διαβάσαμε ότι ήταν ο Αρχιστράτηγος της Κρήτης.
Άγγελος: Αυτό το διάβασα κι εγώ!
Ανδρέας: Και λοιπόν, τι άλλο διαβάσατε;
Γιάννης: Αυτός δεν έγραψε μια προκήρυξη το 1822.
Φρεντερίκ: Εσύ πού το ξέρεις;
Κωνσταντίνος: Κι εγώ το ξέρω.
Ερμής: Και τι λέει αυτή η προκήρυξη;
Ειρήνη: Κυρία, κυρία, να το πω εγώ.
Χαρά: Και βέβαια, πες μας την αρχή.
Αντωνία: Κι εγώ ξέρω την αρχή.
Χαρά: Τότε να μας την πείτε μαζί.
Μαχνούρ: Κι εγώ να συνεχίσω;
Χαρά: Ωραία. Λοιπόν θα την διαβάσουμε όλοι μαζί αυτή την περίφημη προκήρυξη.
Δήμητρα: Καλή ιδέα, κυρία!
Χαρά: Ας αρχίσουμε λοιπόν με την Πετρούλα που δεν μίλησε ακόμα.
Πετρούλα: Έχει δύσκολες λέξεις όμως…
Χαρά: Δεν πειράζει θα τις πούμε με τον δικό μας τρόπο και μετά θα τις μελετήσουμε.
Ματέο: Τότε μπορώ κι εγώ να βοηθήσω!
Γκλείντις: Κι εγώ είμαι μέσα!
Νικολέτα: Ναι πρώτα τις, σκέψεις και μετά τις λέξεις. Μυρτώ: Να πω και εγώ τότε μία φράση..
Άννα: Όλοι θα πούμε μία.
Κατερίνα: Πειράζει που δεν είμαστε από την Κρήτη;
Έλλη: Ούτε ο Αφεντουλίεφ ήταν από την Κρήτη!
Κατερίνα: Εντάξει τότε.
Κώστας: Αρχίζουμε λοιπόν.
Χαρά: Τέλεια… Πάμε λοιπόν στο 1822, τον Μάιο
Αμαλία: Αυτές τις μέρες
Μαρία: ελάβαμε γράμματα
Άλκης: από τους Αρχηγούς
Αναστάσης: και πρώτους του γένους μας
Άγγελος: με τα οποία μας φανερώνουν,
Αντρέας: ότι έπιασαν κάποιους απεσταλμένους
Γιάννης: από τον τρισκατάρατον τύραννον
Φρέντερικ: του γένους μας Σουλτάνον,
Κωνσταντίνος: οι οποίοι κρατούσαν φιρμάνια
Ερμής: προς πολλούς πασάδες
Αντωνία: σε διάφορα μέρη της Πατρίδας μας,
Μαχνούρ: με τα οποία φιρμάνια,
Δήμητρα: αυτός ο τύραννος τους διατάζει
Πετρούλα: να εξολοθρεύσουν από το πρόσωπο της γης
Ματέο: όλους τους Χριστιανούς αδελφούς μας!
Γκλείντις: Κοιτάξτε λοιπόν αδέλφια,
Νικολέττα: Βρισκόμαστε σε κίνδυνο όλοι,
Μυρτώ: Και εσείς αδιαφορείτε
Άννα: Εσείς οι αρματομένοι
Κατερίνα: που τρέχετε στις πρέζες,
Έλλη: Και γυρίζετε από χωριό σε χωριό
Κατερίνα: Τρώγοντας και πίνοντας
Κώστας: και αδικώντας τους φτωχούς χωρικούς
Χαρά: και στον πόλεμο δεν πηγαίνετε…
Αμαλία: Κυρία δεν είναι παράξενο το κείμενο;
Μαρία: Η αλήθεια δεν είναι παράξενη.
Άλκης: Και τώρα κινδυνεύουμε.
Αναστάσης: Μα ποιος παλεύει;
Άγγελος: Εμείς!
Ανδρέας: Διαβάζουμε απλώς ένα κείμενο.
Γιάννης: Έτσι αρχίζουν όλα.
Φρέντρικ: Τι θέλεις να πεις;
Κωνσταντίνος: Δίχως γνώσεις…
Ερμής: Καμμιά πράξη δεν είναι σωστή!
Ειρήνη: Τότε πρέπει να διαβάσουμε περισσότερα
Αντωνία: Αν δεν ξέρουμε την ιστορία μας…
Μαχνούρ: πώς θα φτιάξουμε το μέλλον μας.
Δήμητρα: Μήπως πρέπει να δούμε ποιος τον έκανε Αρχιστράτηγο της Κρήτης.
Πετρούλα: Και γιατί!
Ματέο: Ο Υψηλάντης τον διόρισε!
Γκλείντις: Επειδή το ζήτησαν οι επαναστάτες.
Νικολέτα: Ναι αλλά γιατί;
Μυρτώ: Επειδή στα τέλη Ιουλίου του 1821
Άννα: Ο Σερίφ πασάς με 8.000 πολεμιστές
Κατερίνα: επικράτησε στην περιοχή Ρεθύμνου.
Έλλη: Πολλοί επαναστάτες και οπλαρχηγοί σκοτώθηκαν.
Κατερίνα: Αυτός είναι ο λόγος κυρία;
Χαρά: Ναι, αυτός, παιδί μου.
Κώστας: Κι εμείς τότε πρέπει να ζητήσουμε ένα αρχηγό, κυρία.
Χαρά: Πρέπει πρώτα να διαβάσετε τους Δασκάλους του Γένους.