– Δεν το περίμενα.
– Τι πράγμα;
– Κάνω πρόβα παντού.
– Παντού;
– Ακόμα και στο διάλειμμα.
– Το έργο του δασκάλου;
– Ακριβώς. Είναι απίστευτο.
– Μα γιατί;
– Πως μπορούν να καταλάβουν τα υπονοούμενα του;
– Μέσω της μαγείας.
– Μιλάς σοβαρά
– Η μαγεία επιτρέπει το αδύνατο.
– Μόνο που εδώ ακόμα και η μαγεία έχει νόημα.
– Δεν είναι όμως το ίδιο για όλους.
– Τώρα τι να σου πω;
– Την αλήθεια.
– Για τα παιδιά του αχινού;
– Δεν ξέχασαν το ήλιο…
– Δεν ξεχνούν τίποτα.
– Και τώρα τι θα κάνεις;
– Μαθαίνουμε και το τραγούδι…
– Έτσι θα είναι έτοιμα και για όπερα όταν μεγαλώσουν.
– Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν πιο γρήγορα με τα κείμενα.
– Δεν είναι κείμενα… Μα σκέψεις!
– Έχεις δίκιο με το δάσκαλο όλα γίνονται παράξενα.
– Ακόμα και το παράλογο.
– Έτσι λύνει τα παράδοξα.
– Και για το φάρο τι είπαν;
– Τους προβλημάτισε…
– Γιατί;
– Δεν τους διάβασα ακόμα τα Παιδιά του Θαλασσαετού.