Δεν ήξεραν πόσο επικίνδυνη ήταν η επιλογή.
Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι απλώς επέλεγαν μια ομάδα
ενώ ήταν καθηλωμένοι σε μία παρέα
που δεν είχε μέλλον
διότι ήταν άνευ ουσίας.
Η πρόσβαση στην ουσία ήταν ελεύθερη
αλλά απαιτούσε ταυτόχρονα αντοχές
για να είναι εφικτές οι υπερβάσεις.
Η ελευθερία δεν ήταν σαν την ειρήνη.
Οι περισσότεροι προτιμούσαν την ειρήνη
διότι ήταν μια παθητική επιλογή
και δεν είχαν πια τίποτα να κάνουν.
Ενώ η επιλογή της ελευθερίας ήταν μόνο η αρχή.
Κι ήταν βέβαια ενεργητική.
Κάθε βήμα σε αυτό το μονοπάτι
είχε τη σημασία του
κι η κατάσταση δεν άλλαζε μόνο,
ήταν ταυτόχρονα και μη αναστρέψιμη.
Αυτή ήταν η διαδικασία της εξέλιξης
και δεν υπήρχε επιστροφή
διότι το είχε ανάγκη η Ανθρωπότητα.
Ήταν λοιπόν σπάνιες οι ψυχές
που σκέφτονταν πάνω στη σκέψη τους
για να ζήσει η συνείδησή τους.