Αν δεν μπορείς να υποστηρίξεις το φως, τότε όλα αυτά που κάνεις είναι άνευ ουσίας, διότι η προσποίηση δεν παράγει έργο. Αυτό δεν έχει καθημερινότητα. Αν προσπαθείς να προσαρμόσεις το έργο στην καθημερινότητά σου όχι μόνο κάνεις ένα λάθος σε στρατηγικό επίπεδο, διότι είναι εκφυλισμός, αλλά παράγεις ταυτόχρονα και πράξη βαρβαρότητας, γιατί θέλεις να προσθέσεις σκιές στο φως. Κατά συνέπεια σιγά-σιγά φαίνεται η προτίμηση για το κοινωνικό βόλεμα που δεν πρέπει να ταράξει το έργο της Ανθρωπότητας. Είναι το ανάλογο του εγωισμού που θέλει να λέγεται αλτρουισμός γιατί τον ενοχλεί ο ίδιος του ο χαρακτηρισμός και δικαιολογεί την επιλογή του λέγοντας ότι ο εγωισμός είναι αλτρουισμός από τη στιγμή που όλος ο κόσμος είναι τελικά μόνο ο κόσμος του εγώ. Δεν είναι πια μόνο μία προβολή με την έννοια της ψυχολογίας, αλλά με την έννοια την μαθηματική  που χάνει τις αρχικές διαστάσεις λόγω της δράσης. Από τη στιγμή που δεν θες να ξεβολευτείς, μην κατηγορείς τους βολεμένους, διότι έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά και τίποτα λιγότερο. Η εικόνα αλλάζει με πράξεις και όχι με λόγια.