Ποτέ δεν είχε ζήσει αυτό
που οι άλλοι άνθρωποι ονόμαζαν φυσιολογικό.
Ο φυσικός του χώρος ποτέ δεν ήταν φυσιολογικός.
Αλλά ήταν όμως ο χώρος του, όσο σπάνιος κι αν ήταν.
Το είχε ζήσει σε πολλά επίπεδα,
όχι μόνο εγκεφαλικά, αλλά και σωματικά.
Ποτέ δεν είχε ζήσει αυτά τα προβλήματα του ρουχισμού που βασανίζουν τους κανονικούς ανθρώπους.
Όταν έπρεπε να του πάρουν ένα ρούχο, απλώς κοίταζαν το μέγεθος και του το έπαιρναν, δεν υπήρχε καμία σπατάλη χρόνου.
Δεν ήταν ανάγκη να φανεί κάπως.
Χρειάστηκε χρόνια όμως για να το αντιληφθεί.
Διότι θεωρούσε ότι αυτός ήταν ο μέσος όρος.
Χρειάστηκαν μαθηματικές γνώσεις για να δει σε πρακτικό επίπεδο ότι όταν πιάνεις τη βάση
σε οποιαδήποτε άσκηση και να σου βάλουν,
σημαίνει επί του πρακτέου ότι είναι πολύ μακριά από την έννοια της βάσης.
Με άλλα λόγια η βάση του ήταν
η πολλαπλή τυπική απόκλιση.
Αυτός ήταν ο φυσικός του χώρος,
όσο μη φυσιολογικός κι αν ήταν.
Αυτό έλεγαν και τα όργανα μουσικής.