Την είχε δει για πρώτη φορά σε κείμενα, την παράξενη χειρολαβή και της είχε κάνει εντύπωση από την αρχή. Δεν ήξερε τότε ότι στο μέλλον, όχι μόνο θα μπορούσε να τη δει, αλλά και να την πιάσει με τα χέρια της. Το κείμενο ήταν επιστημονικής φαντασίας, τουλάχιστον επίσημα. Αλλά όσο πιο πολύ το μελετούσε κι όσο πιο πολλά ήταν τα χρόνια, το καταλάβαινε όλο και βαθύτερα. Ήταν σαν ένα δερματόδετο βιβλίο. Άλλο το εξώφυλλο που μπορούσε ν’ αγγίξει κι άλλο το κείμενο που χρειαζόταν κι ανάγνωση. Δεν ήξερε στην αρχή πώς να τη φανταστεί, πριν διαβάσει την περιγραφή του χαμαιλέοντα. Ούτε είχε φανταστεί το μέγεθός της. Έπρεπε να την πιάσει με τα χέρια της για να ζήσει το μεγαλείο ενός πολιτισμού που είχε αγγίξει και την Άπω Ανατολή. Αυτός ο συνδυασμός της Ευρώπης και της Ασίας την είχε εντυπωσιάσει. Ήταν σαν να έβλεπε το σκάκι από δύο πλευρές. Έτσι είχε γίνει και με τον Νέο Κόσμο, όταν ξεπέρασε τον Ατλαντικό. Η Άπω Ανατολή, η Γηραιά Ήπειρος κι ο Νέος Κόσμος υπήρχαν πάνω στην παράξενη χειρολαβή, που χρειαζόταν δύο χέρια για να μπορεί να νιώσει την αρμονία της ζωής που άγγιζε βαθιά τις ψυχές, γιατί ήταν πάντα γεμάτη φως και ουσία χάρη στο ιερό σπαθί.