Είχε ώρα που περίμενε.
Κανείς δεν βιαζόταν.
Ήταν το πρώτο μάθημα της χρονιάς.
Κι είχαν ακόμα το καλοκαίρι στο μυαλό τους.
Αυτό σκέφτηκε.
Αλλά ταυτόχρονα βαριόταν.
Διότι είχε έρθει για να διδάξει,
όχι για να περιμένει να έρθουν οι φοιτητές.
Αλλά ακόμα κι όταν ήρθαν,
δεν υπήρχε καμία βιασύνη.
Με το πάσο τους.
Δεν ήξερε καν αν είχαν αντιληφθεί ότι ήταν ο καθηγητής τους.
Δεν υπήρχε πρόβλημα.
Περίμενε μόνο την ώρα της έναρξης
για να ξαναβρεί τον αγαπημένο του πίνακα.
Κι ο καπνός τον ενοχλούσε.
Δεν είπε τίποτα.
Ήταν εκτός αίθουσας.
Κι είχε άπειρες αντοχές.
Όταν μπήκαν επιτέλους
άρχισε λέγοντας
ότι το μάθημα θα είχε ευρωπαϊκές προδιαγραφές.
Ήταν η πρώτη έκπληξη.
Και δεν θα ήταν η τελευταία.