– Η διπλή χειρολαβή ήταν μόνο η αρχή…
– Η εκκίνηση πριν τη συμβουλή.
– Η οποία ήταν απαραίτητη για ν’ αλλάξουμε επιτέλους επίπεδο.
– Άλλωστε, ακόμα κι αν δεν ειπώθηκε τίποτα, ήρθε ο λόγος.
– Δεν θα γινόταν αλλιώς…
– Τα όριά μας είναι γνωστά.
– Το ίδιο κι η χαρά μας μετά την υπέρβαση.
– Διπλή γνώση με την ίδια πράξη.
– Πάντως η ετοιμότητα υπήρχε.
– Δεν ήταν μόνο αναμονή.
– Μιλά και το σώμα την ώρα της σιωπής.
– Σαν μια προετοιμασία για το ανείπωτο.
– Για αυτό που δεν έχει γραφτεί ακόμα.
– Διότι γράφεται με το μελάνι της ζωής.
– Το δώρο των ψυχών.
– Έτσι η γλώσσα αναζήτησε τη γραφή της ιστορίας.
– Σαν να ήθελε να την υποστηρίξει.
– Όσο πιο χειροπιαστά γίνεται.
– Για να νιώσει τη δύναμη του λόγου.
– Για να ζήσει η γραφή το θαύμα.
– Και το παράδειγμα προς μίμηση.
– Ήταν μια άλλη μορφή επαφής.
– Μια όμορφη σχέση.
– Μία μεταμόρφωση.
– Ουσιαστικός δεσμός που αγγίζει τις ψυχές.
– Ήθελε τόλμη.
– Κι αρετή.
– Όταν είσαι τόσο κοντά στην πηγή.
– Είναι άλλη η σχέση της πένας με το μελάνι.
– Γίνονται χρονικό κράμα.
– Όσο πιο δυνατά πιάνουμε την πένα
– τόσο πιο έντονη είναι η γραφή.
– Έτσι ζει το ψυχικό κράμα.
– Μιλά η γλώσσα με την πένα.
– Γράφει η πένα με το χέρι.
– Διπλό άγγιγμα.
– Που αφήνει ίχνος.
– Το χαρτί πίνει το μελάνι.
– Όπως οι ψυχές την ουσία.
– Φωτεινό ίχνος.
– Με άρωμα βασιλικού.
– Αυτό είναι το ιερό.
– Αυτό είναι το μονοπάτι.
– Και τώρα ξέρουμε…
– Ότι αυτή η γραφή…
– Ζει μέσα μας.