Με τις πράξεις δεν αλλάζεις μόνο τον προηγούμενο κόσμο, αλλά δημιουργούμε και τον επόμενο που δεν θα υπήρχε χωρίς αυτές. Έτσι πρέπει να αντιληφθείς πόσο ουσιαστικές είναι για την εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Δεν είχες συνειδητοποιήσει τις επιπτώσεις των πράξεων που επιλέγουμε, αλλά τώρα ξέρεις την αλήθεια και βλέπεις εντελώς διαφορετικά τον κόσμο αφού γνωρίζεις πια την πλαστικότητά του. Δεν ζεις πια παθητικά σ’ ένα πλαίσιο που είναι ανεξάρτητο από εσένα. Δεν έχεις ανάγκη να σπάσεις κανόνες για να πετύχεις κάτι το ειδικό, αρκεί να τους αξιοποιείς αφού είσαι μέρος τους. Δεν είσαι σ’ ένα κάστρο μνήμης που δεν έχει σχέση μαζί σου, αντιθέτως λειτουργεί οργανικά μαζί αφού είναι κι αυτό ψυχικό κράμα. Επί της ουσίας είναι ζωντανό και δεν είναι μυθοπλασία ή επιστημονική φαντασία. Απλώς είναι τόσο σπάνιο που φαίνεται άπιαστο κι ουτοπικό, ενώ είναι το αποτέλεσμα του έργου του αδιανόητου. Έτσι ζεις με αυτή τη γέφυρα που υπάρχει μεταξύ του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου, της ιστορίας και της αρμονίας. Διότι αυτή είναι η ζωή των ψυχών που έχουν απελευθερωθεί από τα κοινωνικά βαρίδια για να απολαύσουν τη χαρά και τη μεταχαρά της Ανθρωπότητας και του Χρόνου. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης του κάστρου του φωτός και της ουσίας.