Εδώ και χρόνια παλεύουμε για Έργα Κοινού Ενδιαφέροντος εντός της αδιαφορίας της κοινωνίας διότι ποτέ δεν αντιλαμβάνεται τα πράγματα που ξεπερνούν κατά πολύ την ίδια της την εμβέλεια. Ενώ είναι αυτά που αλλάζουν την πραγματικότητα που θα ζήσει τα επόμενα χρόνια. Είναι βέβαια λογικό διότι ανήκουν στη στρατηγική που παραμένει αόρατη έως την υλοποίηση του έργου. Με άλλα λόγια τα έργα  κοινού ενδιαφέροντος βρίσκονται πέρα του κοινωνικού ορίζοντα και γι’ αυτό δεν υποστηρίζονται από τους περισσότερους. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι να αντέχουν όλες τις δύσκολες συνθήκες και τις χειρότερες αυτοί που είναι ικανοί να τα προωθήσουν έμπρακτα χωρίς ποτέ να σταματούν πάνω στα κοινωνικά εμπόδια. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί η υλοποίησή τους ακόμα  κι αν φαίνονται ουτοπικά κι ανέφικτα για όσους είναι περιορισμένοι από τα όρια της πραγματικότητάς τους και βέβαια και της φαντασίας τους. Είναι λοιπόν φυσιολογικό να ξαφνιάζονται οι περισσότεροι  όταν ξαφνικά προχωρούμε στην υλοποίηση χάρη σ’ έναν στρατηγικό σχεδιασμό που ξεπερνά τα κλασικά όρια του αναμενόμενου. Διότι πάντα λειτουργούν χάρη στο πλαίσιο των διακλαδώσεων και ποτέ χάρη στην ομαλότητα διότι οι υπερβάσεις είναι αναγκαίες για να συνειδητοποιήσει την αρμονία του κόσμου, η νοημοσύνη.