Το σώμα των ψυχών δεν είχε πανοπλία και μπορούσαν ν’ απολαύσουν κάθε στιγμή του δώρου της ζωής χάρη στο φως και την ουσία. Το πρόσεχαν λόγω πηγαίας αγάπης κι ήταν δίπλα του κάθε φορά που υπήρχε ανάγκη να το πιάσουν μαζί για να γίνει το θαύμα της αρμονίας μέσω της δύναμης της φύσης. Ήταν φτιαγμένο για να τις προστατεύει και να ικανοποιεί κάθε θέλησή τους, διότι ήταν δεδομένο. Άλλωστε αυτό τους επέτρεπε να ανελιχθούν κι όχι μόνο με υπερβάσεις, αλλά και με απολαύσεις που δεν είχαν φανταστεί, διότι η πραγματικότητά του κι οι δυνατότητές του ξεπερνούσαν τη φαντασία τους. Δεν ήταν απλώς ένα κορμί, αλλά ένα σώμα που είχε κεντήσει το φως κι η ουσία για να παρέχει χαρά και μεταχαρά στις ψυχές λόγω της πίστης που άλλαζε τα πάντα. Αυτό το σώμα τους έφερνε μοναδικές χαρές που ήταν ασύλληπτες πριν υλοποιηθούν, έπαιρνε σβάρνα όλες τις φαντασιώσεις, όλα τα απωθημένα, διότι τα αποθέματά του ήταν στρατηγικά και γεμάτα ιστορία. Έτσι, με το σώμα τους οι ψυχές έμπαιναν στον Χρόνο και την Ανθρωπότητα.