Ενώ αποτελεί μία φαντασίωση η ενεργή συμμετοχή στο έργο για όσους έχουν πρόσβαση στην παραγωγή του, είναι μια πραγματικότητα. Απλώς δεν είναι πάντα συνειδητοποιημένη κι είναι εύκολη η εμφάνιση της αχαριστίας. Το δεδομένο δεν είναι αυτονόητο. Και χρειάζεται κάποτε εξηγήσεις για να ζήσουν οι ψυχές τη χαρά της δημιουργίας. Άλλο να δέχεσαι απλώς την ύπαρξη ενός έργου κι άλλο να είσαι κι εσύ εκεί την  ώρα της κατασκευής του, της καταγραφής του ή ακόμα και της εφεύρεσής του. Είναι επίσης εντελώς διαφορετικό να υπάρχουν κομμάτια της ζωής σου μέσα στο έργο όταν πρόκειται για ψυχές. Διότι κάθε περιγραφή είναι κι ένα άγγιγμα, κάθε πινελιά είναι ένα χάδι. Αυτό το βιωματικό είναι εντυπωσιακό.  Αποτελεί και μια δικαίωση της ζωής των ψυχών. Δεν είναι μόνο μια αποδοχή, αλλά μια δράση στον πυρήνα της σκέψης. Δεν είναι μόνο μια παρεμβολή, αλλά μια παρέμβαση σ’ ένα έργο που είναι εκ φύσης φτιαγμένο για την Ανθρωπότητα. Κάθε μέρος του σώματος, κάθε στοιχείο της σκέψης που ενσωματώνεται, είναι μια χαρά απερίγραπτη για τις ψυχές που βλέπουν ζωντανά τη σημασία που δίνεται στις ζωές τους. Η ενεργή συμμετοχή στο έργο αποτελεί προστιθέμενη αξία στη ζωή των ψυχών, αλλά πρέπει βέβαια να το συνειδητοποιήσουν για να νιώσουν την εμβέλεια της αρμονίας.