Κάτι που χαρακτηρίζει τις ψυχές όταν νιώθουν επί του πρακτέου την αρμονία, είναι οι αυθόρμητες εκφράσεις τους. Διότι δεν μπορούν να κρατηθούν και μιλούν άμεσα στην πηγή χωρίς κανένα ενδιάμεσο αφού είναι άνετες και ζουν την απόλαυση χωρίς όριο. Ενώ πριν είχαν συνηθίσει να είναι όλα περιορισμένα αφού χρειάζεται πρώτα η απελευθέρωση για να ζήσουν τη χαρά και τη μεταχαρά. Είναι μάλιστα τα αποτελέσματα ενός φαινομένου Serendipity αφού βρίσκουν αυτό που δεν έψαχναν αρχικά. Κι εκεί πώς να μη βγουν από το στόμα τους οι αυθόρμητες εκφράσεις που λένε συγχαρητήρια για τη δύναμη και την ενέργεια του πύργου της ελευθερίας που ξεπέρασε όλα τα μεγέθη για να υπερασπιστεί την ομορφιά και την αλήθεια ενάντια στη βαρβαρότητα της μιζέριας που αποτελεί μέσω της ντροπής, εργαλείο για τον αφανισμό της απόλαυσης. Όταν όμως ανακαλύπτουν τη βαθύτητά του, αφού έχει εκ φύσης κι αυτή τη δυνατότητα, ξαφνιάζονται γιατί, ενώ νομίζουν ότι υπάρχει τέλος, αυτός συνεχίζει να αγγίζει τον ουρανό όπως το κάνει ο ουρανοξύστης της New York.